نریمان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۳۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۶:
عالمیست صحیح هست نه عالمست
نریمان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۳۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۶:
این که بعضی از اشعار ایرج‌میرزا و یا هجوسرایان ابیاتشان اینگونه نگاشته شود که خود خواننده دریابد که سه نقطه چیست هرچند شیوه اشتباهی هست ولیکن لغات و کلمات با بار منفی و تابو در اکثر کشورها مشکل نگارش پیدا می‌کنند نیز حرفی نیست و باید منتظر گذار از تابوها بود و احترام به آزادی بیان رخت تازه‌ایی بر تن کند باید سوخت و ساخت ولی این که دیگه خیلی مسخره هست جاهای خالی رو پرکنید؟ چرا؟ اکنون دسترسی به دیوان استاد سخن ندارم تا علت اینکار رو دریابم. ولی حتماً از سایر دوستان هم که اطلاعی از این ابیات دارند توضیحی بنویسند
۷ در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۲۳ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب ششم در قناعت » بخش ۹ - حکایت:
بلا جوی باشد گرفتار آز
من و خانه من بعد و نان و پیاز
این حکایت از جنس حکایت بعدی است با این تفاوت که اینجا از زبان آدمی است و آنجا از زبان گربه:
اگر جستم از دست این تیر زن
من و موش و ویرانهٔ پیرزن
در برخی نسخه ها بجای بیت دوم:
پراکنده ای گفتش ای خاکسار
برو طبخی از خوان یغما بیار
سعید ایرانزاد در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۵۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۹:
سلام
خضر پیامبری بوده که براساس ادبیات فارسی درپی آب حیوان (آب جاودانگی) میگشه. باد بهاران هم همان اثر را در طبیعت دارد و سبب زنده شدن گیاهان میشود. در کل یعنی همه چیز دارد رو به نابودی و مرگ میرود: چرا دارو و شفایی پیدا نمیشود؟
روفیا در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۳۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۳۹:
چه حالت روایی مسحور کننده ای دارد!!
رفتم به کوی خواجه و گفتم که خواجه کو
گفتند خواجه عاشق و مست است و کو به کو
گفتم فریضه دارم آخر نشان دهید
من دوستدار خواجه‌ام آخر نیم عدو
گفتند خواجه عاشق آن باغبان شده‌ست
الی آخر...
به این می گویند narration یا داستانسرایی
دلت می خواهد دستت را بگذاری زیر چانه ات و با انگارشی ( تخیلی ) که تا ناکجا آباد پرواز می کند بقیه داستان را بشنوی...
روفیا در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۲ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۶۰ - زیافت تاویل رکیک مگس:
روفیای آخر دروغین است.
سید امیر کاسی عزیز
خوشحالم که توانستم به سادگی دلی را که دنیایی می ارزد خرسند کنم.
شما هم به همان اندازه دانا و بزرگوارید، تنها کافیست با ذهن خالی و سپید به رویدادهای جهان بنگرید تا عکس ها بدون روتوش و ادیت در آن پدیدار شوند :
برمشوران تا شود این آب صاف
واندر او بین ماه و اختر در طواف
از بزرگانی چون حافظ، سعدی، مولانا و... نیز یاری بگیرید، آنها که ژن خوب یا حجاب برترشان را بر سر مردم نکوفتند!
من به سرمنزل عنقا نه به خود بردم راه
قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم
ولی الله محمدی در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۲ دربارهٔ هلالی جغتایی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۵:
بسیار زیباست
روفیا در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۰۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴:
احسان جان
خوشحالم که ملکیان گوش می کنید!
عین.هدی در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۴۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۵۹:
با سلام و درود خدمت عزیزان
فرضیه ای به ذهنم رسید که گفتم بهتره با شما دوستان هم مطرح کنم.البته با استادی مطرح نکردم .گفتم شاید از اول من اشتباه می خوندم یا اساسا تعبیرم از رباعی غلطه.
وقتی برای چندمین بار این رباعی رو میخوندم یه لحظه به این فکر کردم وقتی که مخاطب با حرف ندای «ای» در اینجا مورد خطاب قرار گرفته کلمه«که» آیا برای تنظیم وزن شعر هست یا کار بردی دیگر دارد؟
به نظرم رسید شاید منظور شاعر از کلمه «که» در مصرع اول و مصرع دوم بیت اول به معنی «چه کسی هستی؟» می باشد.و باید سوالی خونده بشه.و شاعر (حالا بابا افضل،مجد الدین ویا حتی مولوی)در مصرع دوم بیت دوم جواب دو سوال بیت بالا را پاسخ داده...اگر این برداشت من از شعر صحیح و یا ناصحیح است لطفا پاسخ بدهید
با تشکر
ش-پناهی در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۲۲ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » مثنویات » شمارهٔ ۴۶ - به یاد عشقی:
این شعر در مورد ترور میرزاده عشقی شاعر انقلابی و وطنپرست عصر مشروطه است. ملک الشعرای بهار که از دوستان نزدیک عشقی بود، این شعر را در رثای وی سروده است. روان پاک هر دو شاعر وطندوست و آزاده غریق رحمت الهی باد.
علیرضا در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷:
دوستان گرامی،
از کودکی به فرهنگ و ادبیات ایرانی علاقمند شدم و تا کنون از خواندن آن ها سرمست می شوم. همواره این پرسش در مورد سروده های جناب حافظ و دیگر بزرگانی چون خیام برایم بی پاسخ مانده که آیا لازم است هر بار از شراب سخن رفته آن را به یک وحی یا یک پیغمبر وبا یک نکته دینی ربط بدهیم؟
سپاسگزار خواهم بود چنانچه پاسخ فرمایید.
فرشید در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۹ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۶۳:
با درود این رباعی در قسمت رباعیات عراقی به شماره 153 نیز آمده لطفا تصحیح بفرمایید
حسین در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۲۱ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۵۵ - درخت بی بر:
نه سایه دارم و نه بر ، بیفکنندم وسزاست
وگرنه بر درخت تر ، کسی تبر نمی زند
هوشنگ ابتهاج
... در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۵۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۰۷:
در مساس روح‌ها خود حاجت حمام کو...
محمدامین در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۴۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۵۷ - بیان آنک علم را دو پرست و گمان را یک پرست ناقص آمد ظن به پرواز ابترست مثال ظن و یقین در علم:
سلام و درود
أَ فَمَن یَمْشِی مُکِبًّا عَلَیٰ وَجْهِهِ أَهْدَیٰ أَ مَّن یَمْشِی سَوِیًّا عَلَیٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿ملک/22﴾
بسیار زیبا تعبیر نموده است.
مرتضی عزیزی در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۳۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۷:
ممنون حمیدرضا از نظرت در مورد امانی.
khayatikamal@ در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۳۹ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۶۰۷:
بنده این رباعی را با دوستان به اشتراک گذاشتم وجمع این رباعی از 7974
فاطمه در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۰۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶:
ماییم و می و مطرب و این کنج خراب
جان و دل و جام و جامه پر دُرد شراب
منظور از درد شراب ته نشین شراب است
جان و دل و جام و جامه از ته نشین شراب پر شده اند
جان و دل و جام که مشخصه چگونه از شراب پر میشوند اما جامه به علت اینکه شراب خورده اختیار دستانش را ندارد و باالطبع در زمان نوشیدن جامه اش آلوده میشود.
arshia در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۲۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳۶:
با سلام
دوستان نکته ای که من در بین حاشیه ها ندیدم مربوط به بیت آخر این است که :
تخلص مولانا را خاموش یا خموش دانسته اند .
ولی با این وجود من هنوز در درک بیت آخر مشکل دارم
آیینه در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۱۵ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۵۲:
به نظر می آید اشتباه تاپپی رخ داده باشد.
نهال خوش ثمر رهگذار طفلانیم
که بر گریز بود موسم فراغت ما
که برگ ریز ( پاییز ) بود موسم فراغت ما
درختان میوه فقط در هنگام برگ ریز پاییز از دست کودکان در امان هستند