شجریان در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۴:۰۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۵ - ملاقات پادشاه با آن ولی که در خوابش نمودند:
منظور از ولی انسان کامل یا ابر انسان یا ابر مرد یا قطب عالم امکان است
سعید کافی انارکی- ساربان در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۴۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷:
سنه موت نیز 782 می باشد. البته بر اساس قراین و و شهواهد است در برخی از تذکره ها مانند طبقات شاه جهانی سال رحلت ناصر را دانسته اند772
نادر.. در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۴۰ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۴:
بر می‌خیزد قیامت از کویش..
نادر.. در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۳۸ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۴:
دل را به دهان شیر می‌خواند
روبه بازی چشم آهویش..
سعید کافی انارکی- ساربان در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۳۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷:
اصلاح خطای سهوی تایپی در فوق (( استقبال)) صحیح است.
سعید کافی انارکی- ساربان در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۳۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷:
این غزل را خواجه حافظ در استغبال از غزل مولانا ناصر بخارایی (رحلت در سنه 882) سروده است. مطلع غزل ناصر که به زودی توسط این حقیر به زینت طبع آراسته خواهد شد به شرح ذیل می باشد.
آن سیه چرده که خورشید غلام است او را.... نور چشم است که در دیده مقام است او را
www.Saeidka.ir
فردین در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۲۵ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۴۴:
با سلام
حکایت شماره 42 ناقص و بیت های آن پس و پیش نوشته شده است ، لطفا اصلاح کنید
این حکایت در اصل 6 بیت دارد
محسن در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۸:۳۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۱۶ - حکایت در معنی صید کردن دلها به احسان:
دوستان عزیز عنایت داشته باشند که:
در واژۀ "خوید"، [واو] معدوله است که تلفظ نمی شود و لذا باید "خید" خوانده شود.
اینجانب در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۷:۵۱ دربارهٔ سنایی » حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه » الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی واحواله » بخش ۱۱ - در مذمت شهوت راندن:
تر:خشمگین، ناپاک
یشک:دندان بزرگ
کامران مشیری در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۶:۰۲ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی اشکانیان » بخش ۲:
با درود. ظاهرا در این بخش تاریخی منبع حکیم بسیار ناقص بوده کمی آگاهی او را از سکوت در مورد کورش بزرگ میتوان دریافت
محسن ، ۲ در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۳:۳۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:
میتوان غزل دانست
اگر کسره ی انتهای مصرع اول و کسره ی آخر همه ی ابیات را قافیه در نظر بگیریم ، ” کسره“ قافیه و ” ما “ ردیف است .
علی پورمحمدی در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۳:۱۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:
سلام
این شعر در قالب ابتکاری《غزل مثنوی》 سروده شده که اگر بین آخر را در نظر نگیریم بقیه ابیات را می توان مثنوی نامید و با قافیه ما نظم خاصی گرفته است که به غزل شبیه شده است.
برای اطلاعات دقیق تر به کتاب انواع ادبی دکتر سیروس شمیسا بخش قوالب ابتکاری مراجعه کنید.
مسعود هوشمند در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۲:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۲:
بنظر میرسد پاره یی از مضامین این غزل را حافظ از نظامی اخذ کرده است. به عنوان مثال مضمون مطلع غزل را نظامی در مخزن الاسرار چنین چنین به طور ساده سروده است:
هر که نصیبش به ارادت کشد
خاتم کارش به سعادت کشد
و مضمون بیت چهارم: که در برابر چشمی و غایب از نظری را نظامی در خسرو شیرین مشروحاً بیان می دارد … شیرین در چشمه آبی به آب تنی مشغول و خسرو دزدانه او را نظاره می کند و چون شیرین متوجه موضوع می شود از شرم بدن خود را با گیسوان بلند خود می پوشاند. خسرو از شرم روی برگردانیده و شیرین بر اسب پریده و فرار می کند. دگر بار چون خسرو روی خود را به سوی چشمه بر می‌گرداند شیرین چابک سوار شیرین کار را نمی‌بیند و می‌گوید:
برون آمد پری رخ چون پری تیز
قبا پوشید و شد بر پشت شبدیز
به این سبب است که حافظ می فرماید:
تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که در برابر چشمی و غایب از نظری
همچنین مضمون بیت دوازدهم را نظامی در هفت پیکر چنین سروده است:
خیز تا می خوریم و غم نخوریم
و انده روز نامده نبریم
مسعود هوشمند در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۲:۰۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۱:
از آنجایی که راه تنگ و باریک بین دو کوه را گریوه می نامند، احتمال زیادی بر این است که کلمه گیوه در اصل همان گریوه بوده و یا از آن مشتق باشد. چه این پاپوش، از اطراف پوشیده و سر به هم برآمده و تنها از یک راه می توان پای در آن فرو برد و این همان وضع راه گریوه بین دو دیواره کوه را تداعی می کند.
شرح جلالی بر حافظ
بانو در ۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۰۰:۲۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۲:
سلام ،
خدا قوت
جان جان است اگر جای ندارد چه عحب
این که جا می طلبد در تن ما هست کجاست
ممنون میشم مفهوم این بیت رو لطف کنید
مصطفی افشار در ۵ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۲۱:۵۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰:
سلام به گنجور عزیز
من بارها و بارها مناجات های قدیمی و بویژه مناجات بیات ترک جناب سعادتمند قمی رو گوش کردم... اما شعر آن مناجات، از این غزل نبود
لطفا اصلاح بفرمایید
شیر هژیر در ۵ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۸:۳۰ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳۹:
با ادای احترام به دوستان این صفحه به نظر حقیر طاقت در مقطع این غزل درست تر می نماید. چنانچه همه می دانند بسیاری عبادت ها محدویت دارد و منوط به طاقت و توان انسانی ساخته شده اند. چنانکه در 24 ساعت پنج وقت نماز یا برای فلان عبادت هزار بار ذکر نام خداوند گفتن.
اما در اینجا بیدل می خواهد از نامحدود بودن عبادت اش در معبد عشق یاد کند و بگویدعبادت او محدود به طاقت انسانی اش نیست. تا زنده است و قلبش می تپد او سبحه می شمارد و ذکر معبود و معشوق می کند. اگر بپذیریم که آن کلمه طاعت است. پس بیدلی که پروای طاعت و بندگی ندارد. برای کدام معشوق تا جان در بدن دارد سبحه می شمارد؟
حمیدرضا در ۵ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۱۹ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۳:
بسیار زیباست.از ابیات این شعر بعضا در خوندن گوشه های ردیف موسیقی ایرانی استفاده میشه.
هانیه سلیمی در ۵ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۰۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۵۴:
به نظر میرسد در این مصرع "به هر دمی ز چه شما خفیه تر چه بی‌هنرید" حرف ز اضافه باشد چراکه مصرع را از وزن خارج کرده.
رضا در ۵ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۴ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۱۵:۲۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۷:
بادرود.درپاسخ سورناعزیز
چنانچه آنگونه که شمامیفرمائید"خانه ی خدا"خوانده شودعلاوه بروزن شعرقطعامعنای شعرنیزبهم خواهدریخت.پس الزامامی بایست "خانه خدا"صحیح باشد.مضااینکه به کاربردن ترکیب"خان خدا"توسط حافظ بسیاربعیداست چون معنای شعرراتاحدمادیات تنزل خواهدداد