حرف آخر قافیه

شماره ۱: دلبند سمنبرست گلرفتارا

شماره ۲: تا سایه فگند سرو آزاد بر آب

شماره ۳: آن دل که همیشه در طرب داشت شتاب

شماره ۴: اکنون که شد از دست من . . .

شماره ۵: مه مژده دهد به عمر جاوید امشب

شماره ۶: در بزم تو گل با می سوری در ساخت

شماره ۷: مرا اندیشه ات خون در جگر سوخت

شماره ۸: گل صبحدم از باد برآشفت و بریخت *(منتسب به چند نفر)

شماره ۹: دوش از چشمم سرشگ خون افزون ریخت

شماره ۱۰: ساقی ز صراحی می گلگون می ریخت

شماره ۱۱: کار دو جهان از دو محمد شد راست

شماره ۱۲: ای دل بنشین که یار بر خواهد خاست

شماره ۱۳: بر من ز فراقت ار چه بیدادیهاست

شماره ۱۴: تن در غم تو همچو زه از کاستی است

شماره ۱۵: شاها! تویی آنکه آسمان پایه تست

شماره ۱۶: زین بیش مکن ریش که شد کارت سست

شماره ۱۷: دوش از چشمم سرشگ گلگون ره جست

شماره ۱۸: هر کو دل و جان به خدمتت پروردست

شماره ۱۹: تا دل به کف تو رایگان افتادست

شماره ۲۰: زان پیش که دل داد جوانی دادست

شماره ۲۱: امشب بر من زمانه شاد آوردست

شماره ۲۲: از باده درد ناز ساقی بترست

شماره ۲۳: چون دید بتم که کار من بر خطرست

شماره ۲۴: هر کو ز ملوک عصر بیگانه نشست

شماره ۲۵: شبها که من از وصل تو بودم سرمست

شماره ۲۶: زان طیره نیم کان بت آزار پرست

شماره ۲۷: درد توام ای عهد شکن در جانست

شماره ۲۸: در کوی غم تو صبر بی فرمانست

شماره ۲۹: شاهی که سعادت و ظفر رهبر اوست

شماره ۳۰: عهدیست که جام می ندیدم بر دست

شماره ۳۱: زان روز که چشم من به رویت نگریست

شماره ۳۲: ای دیده نگویی که ترا با دل چیست

شماره ۳۳: ای موی سپید هیچ آزرمت نیست؟

شماره ۳۴: چون در دل من تویی دروغم خوش نیست

شماره ۳۵: چون دلم که زلف یارم خم داشت

شماره ۳۶: هر زخم جفایی که فلک پنهان داشت

شماره ۳۷: با من غمت ای فقاعی حور سرشت

شماره ۳۸: دل در غم تو نقش امان جست و نیافت

شماره ۳۹: بس دل که ز عشق تو سر خویش گرفت

شماره ۴۰: آنرا که بد امید وصال از چشمت

شماره ۴۱: دل بر سر کوی تست سرمست غمت

شماره ۴۲: ای کم زده خورشید فلک از رایت

شماره ۴۳: گندانی را کز آفتابه ش نم زاد

شماره ۴۴: پیروزه آسمان نگینم زیبد

شماره ۴۵: با من چو شبی به وصل در پیوندد

شماره ۴۶: گر یار به خون تو کمر در بندد

شماره ۴۷: گندانی را که گند بدعت دارد

شماره ۴۸: دهر ار چه غم نامتناهی دارد

شماره ۴۹: گل از رخ گلرنگ تو تشویر خورد

شماره ۵۰: از روی خرد شعر ترا ای سره مرد

شماره ۵۱: دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد

شماره ۵۲: چون طبع تو با یار جفا می ورزد

شماره ۵۳: چون لشکر عارضه به بد رای تو زد

شماره ۵۴: دریاب دلی را که به داغت سوزد

شماره ۵۵: هر دم به تو خصمی دگرم برخیزد

شماره ۵۶: گفتم ز سپاهان مدد جان خیزد

شماره ۵۷: بر عمر دراز شه علامت باشد

شماره ۵۸: شکرست که جان لطف بر جای بماند

شماره ۵۹: با من ز تو یادگار جز درد نماند

شماره ۶۰: از لشکر صبرم علمی بیش نماند

شماره ۶۱: دل با تو برفت هیچ منزل که نماند

شماره ۶۲: ای دوست مخور خون غم اندوزی چند

شماره ۶۳: با چشم چگونه اشگ دارد پیوند؟

شماره ۶۴: بیش از مه رخسار تو پرتو نخرند

شماره ۶۵: دست تو به جود طعنه در میخ زند

شماره ۶۶: یارم سر سرو سایه ور می شکند

شماره ۶۷: بر تیغ تو شاه روم سر عرضه کند

شماره ۶۸: در کوی توام سینه پر سوز افگند

شماره ۶۹: بر درگه وصل یار سرهنگانند

شماره ۷۰: هر کو شرف خدمت تو بگزیند

شماره ۷۱: لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود

شماره ۷۲: مگذار که سودم به زیان در برود

شماره ۷۳: دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود

شماره ۷۴: ابر آمد کز جود سرافراز شود

شماره ۷۵: تن کیست که با وصل تو دمساز شود

شماره ۷۶: یارم چو گه خشم کم آزرم شود

شماره ۷۷: هر کو به جهان غمخور زلف تو شود

شماره ۷۸: وقت است که حسن تو وبال تو شود

شماره ۷۹: دل گرچه همه ساله جمالت خواهد

شماره ۸۰: بلبل به سحر دو دیده پر خون آید

شماره ۸۱: دوران فلک چون تو شهی ننماید

شماره ۸۲: بنمای رخ ار کام منت می باید

شماره ۸۳: خورشید رخت شبی که وصل آراید

شماره ۸۴: ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید

شماره ۸۵: چون حق مروت و کرم نگزارید

شماره ۸۶: چون کار من از شهاب بر چرخ رسید

شماره ۸۷: برخاست دلم تا دگری بگزیند

شماره ۸۸: آن دل که ز غم خون شد اگر به بیند

شماره ۸۹: یاد تو چو جان در دل من بنشیند

شماره ۹۰: ای دل طمع از جفاپرستی بردار

شماره ۹۱: جانم به سر زلف مشوش بگذار

شماره ۹۲: ای از غم هجران تو ای طرفه نگار

شماره ۹۳: یارم سخن عشوه نهاد اندر بار

شماره ۹۴: یک تیر جفا نماند کان زیبا یار

شماره ۹۵: با من چو گل ار شبی بپیوندد یار

شماره ۹۶: ای دل ز ره دراز می آید یار

شماره ۹۷: گر دیده بدی روی ترا یوسف مصر

شماره ۹۸: من دوش به یار گفتم ای تنگ شکر

شماره ۹۹: چون لطف سماع هست جامی کم گیر

شماره ۱۰۰: با یار جفا جوی پس از هجر دراز

شماره ۱۰۱: بی زلف تو شد چشم من از ابر خجل

شماره ۱۰۲: یک دست به مصحف و دگر دست به جام

شماره ۱۰۳: دی از می عشق مست برخاسته ام

شماره ۱۰۴: ای چرخ به زیر پای تو پست شدم

شماره ۱۰۵: گفتم که مگر داد بزرگی دادم؟

شماره ۱۰۶: گفتم که به مهر یار دل بسپردم

شماره ۱۰۷: گفتم ز دم سرد رهان یک بارم

شماره ۱۰۸: چون عود اگر چه تن بلاکش دارم

شماره ۱۰۹: از چشم خود ابر را خجل می دارم

شماره ۱۱۰: دل بر تو فشانم ار بسوزی جگرم

شماره ۱۱۱: تا کی غم وصل تو پر آوازه خورم

شماره ۱۱۲: چون در شب هجر تو فرو شد روزم

شماره ۱۱۳: گفتم به مراعات دل و تن برسم

شماره ۱۱۴: تن کو که بدو ناز و دلال تو کشم؟

شماره ۱۱۵: ماییم درین زمانه سر دفتر غم

شماره ۱۱۶: جان خواست ز من دوش بت دلگسلم

شماره ۱۱۷: پیوسته ز روزگار دشمن کامم

شماره ۱۱۸: روزی که سراپرده بر افلاک زنم

شماره ۱۱۹: در شیوه عشق بیش ازین کم نزنم

شماره ۱۲۰: با دل گفتم کای دل پرفن! چکنم؟

شماره ۱۲۱: چندانکه به کار خود فرو می بینم

شماره ۱۲۲: هر عذر که با یار بداندیش نهم

شماره ۱۲۳: چون غنچه اگر بند دهان بگشایم

شماره ۱۲۴: گر معتکف در وثاق تو نیم

شماره ۱۲۵: ای دیده اقبال به رویت نگران

شماره ۱۲۶: مه اهل سپاهان و مه بدعهدیشان

شماره ۱۲۷: زان زر هوسی که خیزد از کان سخن

شماره ۱۲۸: آن عاقل دوست همچو ابله دشمن

شماره ۱۲۹: تقویم نو ای معجز طبع تو سخن!

شماره ۱۳۰: صد طعنه ز هر گدای می خوردم من

شماره ۱۳۱: آساید اگر شوی تو همخوابه من

شماره ۱۳۲: کندم همه شب ریش ز عشقت تا تو!

شماره ۱۳۳: ای گشته زیان مملکت سود از تو!

شماره ۱۳۴: هر تخم که کاشتم نیامد به درو

شماره ۱۳۵: چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو

شماره ۱۳۶: وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟

شماره ۱۳۷: ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای

شماره ۱۳۸: ای برده دلم به صد هزار استادی!

شماره ۱۳۹: صد عشوه نغز و دلستان آوردی

شماره ۱۴۰: با دل گفتم چو دلبری بگزیدی

شماره ۱۴۱: ای موی سپید! اگر شبی با یاری

شماره ۱۴۲: ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی

شماره ۱۴۳: زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی

شماره ۱۴۴: هر شب صنما! که رای زی خنده کنی

شماره ۱۴۵: یک دم به وصال با رهی ناسایی

شماره ۱۴۶: آنکس که به چهره بوستانیست تویی

شماره ۱۴۷: در معرکه شیر آتش انگیز تویی

شماره ۱۴۸: دل گفت مرا که آن بت از دلجویی

شماره ۱۴۹: ای غم! تو فراق من گزینی گویی