ای آنکه تو را به دل نه شک است و نه ریب

آگاه ز حال خضر و چوپان شعیب

خوش باش که گر خبر به طوفان ندهند

هر روز بگیرد خبر از مخبر غیب

لله الحمد که تهران بود آزرم بهشت

ملت از هر جهت آسوده چه زیبا و چه زشت

اغنیا مشفق و با عاطفه و پاک سرشت

فقرا را نبود بستر و بالین از خشت

مال ملت نشود حیف به تهران یک جو

نبود خرقه بیچاره معلم به گرو

کشته صبر «آژان » را نکند فقر درو

از کهن مخبر ما این خبر از نو بشنو

سر به سر امن و امان منطقه تبریز است

خاک آن خطه چه فردوس نشاط‌انگیز است

تیغ برّان ایالت به اعادی تیز است

کلک معجز شیمش جادوی سحرانگیز است

گرچه رنجور به شیراز ایالت شده است

لیک از حضرتشان رفع کسالت شده است

ظلم ضباط مبدل به عدالت شده است

این همه معدلت اسباب خجالت شده است

اهل کرمان همه آسوده و فارغ ز بلا

کس بر ایشان نکند ظلم چه پنهان چه ملا

همگی شاکر و راضی ز عموم وکلا

حال آن جامعه خوبست ز لطف وزرا

یزد امن است و اهالیش دعاگو هستند

بهر ابقای حکومت به هیاهو هستند

پی تقدیم هدایا به تکاپو هستند

راست گویی همه در روضه مینو هستند

دوش ابر آمد و باران به ملایر بارید

قیمت گندم و جو چند قرانی کاهید

در همان موقع شب دختر قاضی زایید

فتنه از مرحمت و عدل حکومت خوابید

همدان از ارم امروز نشانی دارد

انتخابات در آنجا جریانی دارد

حضرت اقدس والا دورانی دارد

بهر کاندید شدن نطق و بیانی دارد

خرس خونسار فراری شده امسال به کوه

سارق (زلقی) از امنیت آمد به ستوه

رهزنان را دگر آنجا نبود جمع و گروه

نیست نظمیه در آن ناحیه با فر و شکوه

اصفهان شکر که چون هشت بهشت آباد است

دل مردم همه از داد حکومت شاد است

بس که فکر و قلم و نطق و بیان آزاد است

حرف مردم همه از دوره استبداد است