به نگاهی چه جوان از ره و چو پیر ببردی
دل پیران و جوانان به دو نخجیر ببردی
تویی آن نسخه جامع که دل صوفی و زاهد
به محبت بر بودی و به تزویر ببردی
من ز جور تو برم داد به دیوان عدالت
که چرا زود نکشتی و چرا دیر ببردی
دل بدان طره و ابرو به خدا خود نسپردم
که به شمشیر گرفتی و به زنجیر ببردی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات و تجربیات انسانی در ارتباط با عشق و عدالت می‌پردازد. شاعر به جوانان و پیران اشاره می‌کند و از قدرت عشق و زیبایی‌های آن سخن می‌گوید. او از دغدغه‌های دل و روح فرهیختگان از جمله صوفیان و زاهدان یاد می‌کند و نارضایتی خود را از ظلم و بی‌عدالتی ابراز می‌کند. در نهایت، شاعر به عدم تسلیم دل به قدرت و سلطه اشاره می‌کند که با زیبایی و عشق در تضاد است.
هوش مصنوعی: با یک نگاه، جوانان را مانند پیران تحت تأثیر قرار دادی و دل همه را به دنبال خود کشاندی.
هوش مصنوعی: تو همان نسخه‌ای هستی که دل‌های صوفی و زاهد را با محبت پر کرده و آنها را به تزویر و نیرنگی می‌کشانی.
هوش مصنوعی: من از ظلم تو به دادگاه مراجعه کردم و گفتم چرا خیلی زود مرا رنجاندی و چرا دیر به من آرامش نمی‌دهی؟
هوش مصنوعی: من به آن مو و ابرو خداوند نمی‌سپارم، زیرا تو با شمشیر به من حمله کردی و مرا به زنجیر کشید‌ه‌ای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بیدلان جمله پشیمان که چرا داد دل از کف
من دلداده پشیمان که چرا دیر ببردی
عادت این است که شیران دل آهو بربایند
بتو آهو بچه نازم که دل از شیر ببردی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.