قاسم ای خانه صبر از تو خراب

ز آتش داغ توام سینه کباب

روز شادی است نه هنگام شتاب

مرو از صحبت ما روی متاب

به تن پاره اکبر سوگند

به جگرسوزی اصغر سوگند

ای عروس از تو نبرم به خدا

چکنم لیک به فرمان قضا

قسمت این بود که دردشت بلا

گرددم بزم طرب کاخ عزا

به من وعرصه ناورد قسم

به تو و گونه پر گرد قسم

برگ میدان به خدا ساز مکن

تشنه لب سوی عدو تاز مکن

مویم از ماتم خود باز مکن

با غمم مونس و دم ساز مکن

به سیه پوشی گیسو سوگند

به کمان سازی ابرو سوگند

ساخت بر من ستم لشکر شام

دولت وصل حلال تو حرام

قتلگان است مرا حجله کام

تو به شادی به سوی خیمه خرام

به طرب ساز و ثاق تو قسم

به جگر سوز فراق تو قسم

رخ متاب از من و از یاری من

دل بگردان ز دل آزاری من

پاس کن حق وفاداری من

رحمت آور به گرفتاری من

به تو و کاوش شامی سوگند

به من و نهب حرامی سوگند

چهره کاهی مژه گلرنگ مساز

آه حسرت فلک آهنگ مساز

دلم از منع جدل تنگ مساز

صلح را واسطه جنگ مساز

به تو و آه فلک آهنگ قسم

به من و دیده گلرنگ قسم

اسب سوی جدل انگیخته گیر

تن ز پشت فرس آویخته گیر

خاک با خون خود آمیخته گیر

گرد غم بر سر ما بیخته گیر

به تو و عز دلیری سوگند

به من و ذل اسیری سوگند

تن اکبر نگر آغشته به خون

علم هستی عباس نگون

بخت بدخیره اجل خصم فزون

زیستن زنده زهی جهل و جنون

سیرم از جان به وجود تو قسم

غیبتم به، به شهود تو قسم

روز محشر که زند صعوه به باز

شیب را پایه بچربد به فراز

همه را چشم شفاعت به تو باز

نظری سوی صفائی انداز

به تو و سینه صد چاک قسم

به من و دیده نمناک قسم