هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار از عدل و رحمت الهی سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که اگر خداوند چهره‌ی خود را به او نشان دهد و توجهش را به او جلب کند، ممکن است که درد و رنج‌هایش کاهش یابد. او از دردهایی که بر دلش است و حساسیت‌های موجود در زندگی‌اش سخن می‌گوید و به دنبال حضور و مهربانی خداوند است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار از عدل و رحمت الهی سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که اگر خداوند چهره‌ی خود را به او نشان دهد و توجهش را به او جلب کند، ممکن است که درد و رنج‌هایش کاهش یابد. او از دردهایی که بر دلش است و حساسیت‌های موجود در زندگی‌اش سخن می‌گوید و به دنبال حضور و مهربانی خداوند است.
هوش مصنوعی: اگر عدالت تو خود را به ما نشان می‌داد و اگر توجه و نگاه لطفت به ما معطوف می‌شد،
هوش مصنوعی: این گونه که بر جسمم رنجی است، تو کی به اینجا رفتی؟ و این درد که در قلبم وجود دارد، تو کی بودی که آن را به وجود آوردی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دیروز که در سرای عالی بودی
رمزی گفتی اشارتی فرمودی
گر هست بده ورنه در آن بند مباش
انگار که از من این سخن نشنودی
آن دل که سراسیمهٔ عالم بودی
یک ذرّه ندید از همه عالم سودی
هر سودایی که بود بسیار بپخت
حاصل نامد زان همه سودا دودی
گر دوش بتم تالۀ من بشنودی
با سنگ دلی بر دل من بخشودی
وانچ از غم او کشید این سوخته دل
گر خود شب دوشینه بدی بس بودی
گر خوب‌تر از روی تو باغی بودی
پایم همه روزه راه آن پیمودی
چندان کَرَمت نیست که خشنود کنی
درویشی از آن باغ به شفتالودی؟
ای آنکه برخ آتش و گیسو عودی
هر چند که در قصد دلی مقصودی
دیوان سلیمانی و زلفت چون باد
سازند بر آتش زره ی داودی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.