|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و دلتنگی شاعر برای محبوبش است. شاعر از جدایی و کمبود محبوبش رنج می‌برد و به زیبایی‌های او اشاره می‌کند. او احساس می‌کند که محبوبش در دنیای خوشی‌ها به سر می‌برد ولی او در غم و اندوه به سر می‌برد. شاعر در میانه‌ی طبیعت زیبا و دل‌انگیز به یاد محبوبش نشسته و از او می‌خواهد که اگر خود راحتی ندارد، به او کمک کند و از غم جدایی رهایی یابد.
هوش مصنوعی: ای زیباترین مظهر قدرت و ایمان، دل من از دوری تو خسته و دل شکسته شده است.
هوش مصنوعی: تو به خوشی و شادی مشغول شده‌ای و من را در پس پرده‌های غم و بی‌توجهی رها کرده‌ای.
هوش مصنوعی: در وسط باغ، مانند بهشت، با دستانی نرم و زیبا نشسته‌ای.
هوش مصنوعی: دست تو برای لذت و خوشی بسی باز است، اما پای تو به خاطر ساختن و پیشرفت بند شده است.
هوش مصنوعی: اگر تو خودت از آسایش برخوردار نیستی، حداقل از بار سنگین بندگی رهایی یافته‌ای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جعد همچون نورد آب بباد
گوییا آن چنان شکستستی
میانکش نازکک چو شانهٔ مو
گویی از یک دگر گسستستی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.