سال نو و اول بهار است
پای گل و لاله در نگار است
والای شقایق است دررنگ
پیراهن غنچه نیم کار است
آن شعله که لاله نام دارد
در سنگ هنوز چون شرار است
پستان شکوفه است پر شیر
نوباوهٔ باغ شیرخوار است
برگ از سر شاخه تازه جسته
گویا که مگر زبان مار است
این فرش زمردی ببینید
کش از نخ سبزه پود وتار است
ای پرده نشین گل بهاری
مرغ چمنت در انتظار است
این وزن ترانه می‌سراید
مرغی که مقیم شاخسار است
کای تازه بهار عالم افروز
هر روز تو عید باد و نوروز
بخت تو بهار بی خزان باد
عالم ز تو رشگ بوستان باد
گردون همه چشم باد از انجم
وز چشم بدت نگاهبان باد
قدرت که براق اوج پوی است
با توسن چرخ هم عنان باد
بزمت که مفر آرزوهاست
با وسعت خلد توأمان باد
آثار کف گهر فشانت
زینت گر راه کهکشان باد
در عرصه کبریای تو وهم
هر جا که قدم نهد میان باد
در گوشه ذکر گوشه گیران
این ذکر طرار هر زبان باد:
کز حادثه باد میرمیران
در حفظ دعای گوشه گیران
آنجا که فلک ز دست خرگاه
با قدر تو هست سالها راه
یک رشحه ز کلک لطف تو بس
در هندسهٔ ترقی جاه
جزمی‌ست کز و الف شود الف
صفری‌ست کزوست ، پنج و پنجاه
لب تشنه و کام دشمنت کرد
از شاخ امید دست کوتاه
دستی نه ومیوه بر سر شاخ
دلوی نه و آب در ته چاه
گویند ز مه هلال جزوی‌ست
زو پرتو مهر تیرگی کاه
نی نی غلط است ، کرده خصمت
آیینهٔ ماه تیره از آه
رای تو برد به صیقل آن زنگ
ز آیینهٔ زنگ بستهٔ ماه
یعنی که مه از تو نور یاب است
آن نور نه ، نور آفتاب است
ای حاتم حاتمان عالم
نی یک حاتم ، هزار حاتم
در شهر عطای تو طمع را
سد قافله بیش در پی هم
دروجه برات یک عطایت
سد حاصل بحر و کان بود کم
داغ جگری‌ست بحر وکان را
هر نقش از آن نگین خاتم
آرایش دهر ز آب و خاک است
آن هر دو به دیده‌ها مکرم
آن خاک چه خاک ، خاک این در
وان آب چه آب ، آب زمزم
ابعاد رهند از تناهی
گر همت تو شود مجسم
شاگردی رایت ار نماید
روشنگر آینه شود نم
رایی داری که گر تو خواهی
از رنگ برون برد سیاهی
هر فرق که خاک آن ته پاست
گر خود سر من بود فلک ساست
پر ساخته دامن فلک را
جود تو که مایه بخش دریاست
آن نوع جواهری کز آن نوع
یک مست به کیسه ثریاست
شاها به طواف شاه ماهان
نی شاه که ماه بی کم وکاست
آن قبله که در طریق سیرش
ره تا در کعبه می‌رود راست
وحشی شده مستعد رفتن
نعلین دو دیده‌اش مهیاست
زاد ره او توجه تست
او را ز تو همتی تمناست
گر بدرقه همت تو نبود
ما خود به کجا رسیم پیداست
ای سایهٔ تو پناه عالم
یارب که مباد سایه‌ات کم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی فصل بهار و تازگی آن اشاره دارد. شاعر، در توصیف گل‌ها و زیبایی‌های طبیعت، به شقایق‌ها، لاله‌ها و سبزه‌ها می‌پردازد و حال و هوای سال نو را با طراوت و شکوفایی آن مرتبط می‌سازد. او به قدرت و بزرگی بهار و تأثیر آن بر زندگی و دل‌ها اشاره می‌کند و دعاهایی برای خیر و برکت در آغاز سال نو می‌نماید. همچنین به اهمیت امید و آرزو در این فصل اشاره شده و از زیبایی‌های عالم و آثار خداوند سخن گفته می‌شود. بیانی پر از عشق و ارادت به طبیعت و ایزد منان در این شعر وجود دارد که به یاد ماندنی است.
هوش مصنوعی: سال جدید و آغاز فصل بهار است، زمانی که گل‌ها و لاله‌ها در زیبایی و جلوه‌گری خود شکوفا می‌شوند.
هوش مصنوعی: محل بالای شقایق به رنگ لباس غنچه اشاره دارد و این نشان می‌دهد که هنوز کار ناتمامی در این مسیر وجود دارد.
هوش مصنوعی: شعله‌ای که به لاله نسبت داده می‌شود، هنوز در دل سنگ وجود دارد و مانند جرقه‌ای می‌درخشد.
هوش مصنوعی: پستان به‌مانند شکوفه‌ای است که پر از شیر است، مانند نوزاد باغ که هنوز در حال شیرخوردن است.
هوش مصنوعی: برگ تازه‌ای که از شاخه جدا شده، به نظر می‌رسد که انگار زبان ماری است.
هوش مصنوعی: این فرش زیبا و ارزشمند را ببینید که از نخ‌های سبز بافته شده است و رنگش شبیه به زمرد است.
هوش مصنوعی: ای گل بهاری که در پشت پرده نشسته‌ای، پرنده‌ای که به تو وابسته است، در انتظار توست.
هوش مصنوعی: این شعر نشان‌دهنده‌ی زیبایی و آواز پرنده‌ای است که در دل طبیعت و در میان درختان زندگی می‌کند و به همراه احساسات و زیبایی‌هایش، ترانه‌ای می‌سراید. این پرنده، نمادی از آزادی و زیبایی زندگی در طبیعت است.
هوش مصنوعی: ای بهار تازه که جهان را روشن می‌کنی، هر روز برایت عید و نوروز مبارک باد.
هوش مصنوعی: بخت تو همیشه در شکوفایی و خوب بودن باشد و جهان از زیبایی تو حسد ببرد، همچون بهاری که هرگز تمام نمی‌شود.
هوش مصنوعی: آسمان و ستاره‌ها همگی به تو نگاه می‌کنند و از چشم بد تو محافظت می‌کنند.
هوش مصنوعی: قدرتی که مانند اسب تندرویی در آسمان پرواز می‌کند، با چرخ‌های گردان، هم‌نسل و هم‌جهت است.
هوش مصنوعی: در مهمانی تو، آرزوها به حقیقت می‌پیوندند و باغ نعمت‌ها همیشه با ماست.
هوش مصنوعی: آثاری که از زیبایی و ارزش تو بر جا می‌ماند، مانند گوهری درخشان است که خود به خود به زیبایی و جاذبه کهکشان کمک می‌کند.
هوش مصنوعی: در فضای عظمت تو، هر کجا که گام گذاشت، وهم و خیال به سرعت در حرکت است.
هوش مصنوعی: در جاهایی که افرادی تنها و کنجکاو به ذکر خدا مشغول هستند، این ذکر مانند بادی است که از هر زبانی شنیده می‌شود.
هوش مصنوعی: به خاطر اتفاقاتی که پیش می‌آید، بادها بر اثر دعاهای پنهانی کسانی که در گوشه نشسته‌اند، از بین می‌روند.
هوش مصنوعی: در جایی که آسمان به خاطر تو مجبور است و اهمیت تو را در نظر دارد، سالها طول می‌کشد تا به آن مقصد برسی.
هوش مصنوعی: یک قطره از قلم زیبای تو کافی است تا در مسیر پیشرفت و شکوفایی، تغییرات بزرگی ایجاد شود.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که چیزی که ظاهر می‌شود، در حقیقت به یک نیروی قوی و اصولی وابسته است که قادر است تغییرات زیادی را ایجاد کند. در ابتدا، ممکن است ساده و ابتدایی به نظر برسد، اما در عمق خود دربردارنده‌ی معانی و مفاهیم گسترده‌تری است.
هوش مصنوعی: لب تشنه و کام دشمنت به تو امید می‌دهد، ولی تو از آن بی‌بهره‌ای.
هوش مصنوعی: دستی وجود ندارد و میوه‌ای نیست، بر بالای شاخ دلوی هم چیزی نیست و آب در ته چاه باقی مانده است.
هوش مصنوعی: می‌گویند که هلال ماه، تابشی دارد که از آن نور حاصل می‌شود و به نوعی تیرگی را از بین می‌برد.
هوش مصنوعی: نه، این درست نیست، دشمن تو همچون آینه‌ای است که تصویر ماه را به سبب اندوهی تیره نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: رای تو به مانند ستیغی است که زنگار آیینهٔ گرفته درخشندگی و زیبایی ماه را از نو نمایان می‌کند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که همان‌طور که ماه از نور خورشید بهره‌مند می‌شود و نور خود را از آن دریافت می‌کند، نور تو نیز بی‌نهایت و خاص است و نمی‌توان آن را با نور آفتاب مقایسه کرد.
هوش مصنوعی: ای حاتم، تو تنها یک فرد نیستی، بلکه نماد کمال و بزرگی هستی که از ویژگی‌های تو هزاران انسان دیگر بهره‌مندند.
هوش مصنوعی: در شهر تو که مملو از رحمت و بخشش است، امید و آرزوها به راحتی برآورده می‌شوند و هیچ مانعی در برابر کاروان خواسته‌ها وجود ندارد.
هوش مصنوعی: شما به من عطایی داده‌ای که ارزشش به اندازه دریا و بیشتر از آن است، ولی در عین حال، به نظر می‌رسد که کم است.
هوش مصنوعی: دریا به مانند جگر سوخته‌ای است و هر شکلی که از آن نمایان می‌شود، در واقع زیور و نشان خاصی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: زیبایی‌ها و جلوه‌های دنیا از خاک و آب تشکیل شده‌اند و هر دو به چشم‌ها جلوه‌ای خاص و احترام‌آمیز می‌بخشند.
هوش مصنوعی: این خاک چه خاکی است و این آب چه آبی است؛ آب زمزم.
هوش مصنوعی: اگر همت و اراده تو قوی باشد، می‌توانی ابعاد راه را از محدودیت‌ها و پایان‌ها فراتر ببری و به تصویر بکشانی.
هوش مصنوعی: اگر شاگردی خویش را به خوبی نشان دهد، همچون آینه‌ای روشن می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی، می‌توانی با نظر و دیدگاه خود، تاریکی را به روشنی تبدیل کنی.
هوش مصنوعی: هر جا که خاک سر آن ته پا است، اگر سر من هم باشد، آسمان در آنجا چه می‌کند؟
هوش مصنوعی: سخاوت و بخشش تو چنان است که دامن آسمان را پر از نعمت کرده و وسیله‌ای برای بخشش و کرم دریای زندگی شده‌ای.
هوش مصنوعی: جواهری که متعلق به آن نوع است، برای یک فرد مست، به اندازه‌ای ارزشمند است که در کیسه‌ای از ثریا (به معنی ثروت و عظمت) قرار دارد.
هوش مصنوعی: ای پادشاه، به دور ماهان بگرد که این ماه هیچ نقصی ندارد و کامل است.
هوش مصنوعی: آن مکانی که در مسیر حرکت به سوی آن، راه به کعبه می‌رسد، همیشه راست و درست است.
هوش مصنوعی: چشمانش آماده‌اند برای رفتن، و او به شدت به این سفر مشتاق و دلبسته شده است.
هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، نگاه و توجه او به توست و او از تو خواستار اراده و تلاش است.
هوش مصنوعی: اگر حمایت و تلاش تو نبود، ما به کجا می‌رسیدیم؟ مشخص است که بدون یاری تو، راهی نداشتیم.
هوش مصنوعی: ای سایهٔ تو، پناه‌گاه همه موجودات، ای خدا، کاش سایه‌ات هرگز کم نشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.