|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن عشق و شیدایی اشاره دارد. شاعر از شور و شوقی میگوید که با حرکت محبوبش آغاز میشود و جانش را فدای او میکند. ملائک به زیبایی محبوب نگاه میکنند و هرگاه او حرکت کند، غباری از عشقش بهوجود میآید. همچنین خرمن مشک او هنگامی که نمایان میشود، عطر و بویی دلنشین به همراه دارد. شاعر در نهایت به حال و روز خود اشاره میکند که به مانند موجودی وحشی، در خاکستر عشق سوخته و به دنبال زیباییهاست.
هوش مصنوعی: دختر ترک، با تیغی در دست، دامنش را کنار زد و به سوی من آمد. جانش را فدای من کرد، چون من برای ریختن خون خودم به پا خواستم.
هوش مصنوعی: فرشتگان همه جا به نظاره ایستاده بودند و چون سرمه که به چشم بکشند، به هر گرد و غباری که از سم اسب تو به هوا میرفت، توجه میکردند.
هوش مصنوعی: وقتی عطر مشک در اطراف تو مشاهده شد، آتش درد و حسرت از جانم شعلهور شد.
هوش مصنوعی: هر صبحی که از خاکستر باغی که سوخته برمیخیزد، آن وحشی (شاعر) را در آغوش سنجاب میبیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.