یاد او کردم ز جان صد آه درد آلود خاست
خوی گرمش در دلم بگذشت و از دل دود خاست
چون نفس امشب فرو بردم جدا از صبح وصل
کز سر بالین من آن سست پیمان زود خاست
دوش در مجلس به بوی زلف او آهی زدم
آتشی افتاد در مجمر که دود از عود خاست
از سرود درد من در بزم او افتاد شور
نی ز درد من بنالید و فغان از رود خاست
گرچه وحشی خاک شد بنشست همچون گردباد
از زمین دیگر به عزم کعبهٔ مقصود خاست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات عمیق و دردناکی را نسبت به یاد محبوبش بیان می‌کند. او با هر یاد از معشوقش دلی پر از درد و آتش درونش را تجربه می‌کند. شعله‌های عشق و دلتنگی در دلش شعله‌ور می‌شود و او را دچار اضطراب می‌کند. شاعر همچنین به کاهش زودهنگام امید و صمیمیت در روابط اشاره می‌کند و بیان می‌کند که چگونه این احساسات در بزم معشوقش به اوج می‌رسد. در نهایت، او با وجود این درد و جدایی، هنوز عزم سفر به سمت معشوق را دارد.
هوش مصنوعی: وقتی به یاد او افتادم، از عمق جانم صدای آه‌های دردآلود بلند شد. گرمی محبت او در دلم جریان یافت و از دل، گویی دودی بلند شد.
هوش مصنوعی: امشب که نفس را در خود فرو بردم، فاصله‌ای از صبح وصل دارم. زیرا آن وعده‌گاه زیبا و دلنشین که به من دل بسته بود، از کنار سرم به‌سرعت رفت.
هوش مصنوعی: دیشب در جمع، بوی موهای او باعث شد که آهی بکشم و ناگهان آتشی در توری ایجاد شد که دود از عود بلند شد.
هوش مصنوعی: در محفل او، با بیان غم‌هایم شور و حال خاصی ایجاد شد. ناله و فریاد من باعث شد که از رود هم صدای بلندی برخیزد.
هوش مصنوعی: هرچند وحشی از خاک سر برآورد و مانند گردبادی از زمین برخاست، به قصد رسیدن به کعبهٔ مقصود حرکت کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.