واعظ قزوینی
»
دیوان اشعار
»
غزلیات
»
شمارهٔ ۵۶۰
مجموعه‌ای کامل‌تر و معتبرتر از اشعار ترکی را در وبگاه مین سؤز خواهید یافت.
ویرمه، چوق رنگ گل عارض جانانمزه
گیرمه ای باده گلرنگ بیزیم قانمزه
اول نه رخ دور نه طراوت که او ننک فیضندین
گل اولور خار اگرال ووره دامانمزه
اول نه لب دور، نه دهان دور،نه حلاوت دوربو
که شکر سوزلری اودسالدی بیزوم جانمزه
نیجه کیم غنچه سیراب گولر شبنمدین
اول گولر، یوزلی گولر دیده گریانمزه
گون کبی سیره قلج دون گجه بیزدین گیجدونک
نه بیلور سنک که نه گون گیچدی یا زوق جانمزه
خار راه اولدی مسیحا کبیه بیر سوزن
ولی اگر بخیه الی یتسه گریبانمزه
سایلور دادودهش خلق جهان ایجره بوگون
ویره فتوی اگر اول خصم بیزوم قانمزه
رزقمز غصه دین از بسکه بوقازده دوگولور
نه عجب سایسلر آبمزی دانمزه
مدعی بیرله سوزم وار سخنور لوقده
قانی بیر حاکم عادل یته دیوانمزه
تا نی بیردیللی فغان عرض ایده واعظ سوزمی
بیزه ترکی دیان اول یار سخندانمزه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های عشق و دلتنگی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر گل و باده، احساساتی عمیق را به تصویر می‌کشد. او به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و نسبت به آن ابراز شوق و اشتیاق می‌کند. همچنین، احساسات غم و اندوهی که از جدایی ناشی می‌شود را توصیف می‌کند. شاعر با ذکر نمادهایی چون خار و گل، تجارب تلخ و شیرین عشق را بررسی می‌کند. در نهایت، اشاره‌ای به درد و رنج‌های ناشی از جدایی و آرزوی وصال دارد و از تنگدستی و نابرابری‌های اجتماعی سخن می‌گوید.
زیاد به روی جانان ما رنگ گل نده. ای شراب سرخ‌رنگ وارد خون ما نشو.
آن نه رخ است نه طراوت که از فیضش اگر خار به دامان ما دست زند گل می‌شود.
آن نه لب است نه دهان نه شیرینی. که سخنان مانند شکرش به جان ما آتش انداخت.
هوش مصنوعی: چیزی که مانند یک غنچه سیراب شده است، گل‌هایی است که با شبنم درخشیده‌اند. این گل‌ها، گل‌هایی زیبا هستند که چشم من را به گریه می‌آورند.
هوش مصنوعی: گل های زیبا در دل کوهستان می‌رویند، اما بدی در زیر سنگ‌ها پنهان شده است. چه فایده به جز از دست دادن شوق و عشق، وقتی که به جمال این گل‌ها نمی‌نگرمی؟
سوزنی مسیحاوار خار راه شد. ولی اگر دست بخیه به گریبان ما برسد.
هوش مصنوعی: سخنران به دنیا خبر می‌دهد که اگر نخستین دشمن، ما را به چالش بکشد، باید حاضریم جوابگو باشیم.
هوش مصنوعی: غصه‌های دین به قدری به من فشار آورده که جای شگفتی نیست اگر صدای درونم به زاری تبدیل شده باشد.
هوش مصنوعی: من خود را در آتش عشق سوزانم و شعر می‌گویم، در حالی که بدون حاکم عادلی که عدالت را برقرار کند، به دیوانگی و بی‌سامانی دچار شده‌ام.
هوش مصنوعی: به کسی که در آتش عشق سوخته است، موعظه نکن. او یعنی دوست من، مدلل و زیبا سخن می‌گوید و نی و غم را در دلش دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.