گشته از سوز شرر زان سینه گلخن سنگ را
کاتش افگنده است در دل، ناله من سنگ را
میکند سامان اسباب جنونم نوبهار
بهر طفلان سیل می آرد بدامن سنگ را
سازش گردون بدو نان یک دو روزی بیش نیست
زود اندازد چو بردارد فلاخن سنگ را
روزگار آخر ستمگر را ستمکش می کند
شیشه میسازد مکافات شکستن، سنگ را
سخت جانان را ز مال خود،نباشد بهره یی
از شرر هرگز نگردد خانه روشن سنگ را
هست در هر عقده سختی نهان صد مصلحت
هر شرر باشد چراغی زیر دامن سنگ را
اشک گرمم آبیاری کرده کوه و دشت را
گشته زان تخم شرر در سینه خرمن سنگ را
ما درشتان را به نرمی، زیر دست خود کنیم
می کشد در بر چو آب آیینه من سنگ را
آفتاب من تجلی گر کند واعظ به کوه
میگدازد از رگ خود در فلاخن سنگ را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ درد و رنجی است که شاعر در دل خود احساس میکند و به نوعی اوج و فرود زندگی را به تصویر می‌کشد. شاعر با استفاده از نمادهایی چون سنگ و شرر، نشان می‌دهد که چگونه مشکلات و چالش‌ها می‌توانند در زندگی انسان‌ها تأثیر بگذارند. وی همچنین به این نکته اشاره میکند که سختی‌ها و آزمایش‌ها در زندگی هرگز بی‌مصلحت نیستند و در نهایت می‌توانند منجر به روشنایی و درک عمیق‌تری از زندگی شوند. احساس ناامیدی و در عین حال امید به بهبود وضعیت، از دیگر مضامین این شعر است.
هوش مصنوعی: از شدت سوز و آتش در دلم، سنگ هم ذوب می‌شود و ناله من به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: بهار باعث می‌شود که جنون من نظم و ترتیب پیدا کند و مانند سیلی که سنگ‌ها را به دامان خود می‌آورد، به زندگی‌ام سرازیر می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که به انسان خوشی و نعمت می‌دهد، این خوشی ماندگار نیست و به سرعت همچون سنگی که از آرامش برمی‌خیزد، به نابودی می‌انجامد. زندگی را باید جدی گرفت، چون ممکن است در کسری از زمان تغییر کند.
هوش مصنوعی: در نهایت، ظلم و ستمی که زورگویان بر دیگران روا می‌دارند، خودشان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. به عبارتی دیگر، کسانی که ظلم می‌کنند، بازتاب اعمال خود را خواهند دید و عواقب ناشی از کارهایشان دامن‌گیرشان خواهد شد.
هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که معشوق، حتی از دارایی‌های خود نیز چیزی به کس نمی‌دهد و مانند سنگی است که هرگز نمی‌تواند خانه‌اش را روشن کند. این به معنای این است که او از محبت و گرما بی‌بهره است و نمی‌توان به او امیدی داشت.
هوش مصنوعی: در هر مشکل و دشواری، نکته‌ای مثبت و بزرگ نهفته است. هر زحمتی و ناراحتی می‌تواند در آینده به روشنایی و سودی منجر شود، مانند نوری که زیر سنگی پنهان شده است.
هوش مصنوعی: اشک‌های گرم من باعث آبادانی کوه‌ها و دشت‌ها شده و از آن شعله درون، سنگ‌های سخت مانند کاه و خرمن آتش گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: ما انسان‌های خشن و سخت‌گیر را با لطافت و مهربانی نرم می‌کنیم، همان‌طور که آب در آینه، سنگ را در آغوش می‌کشد.
هوش مصنوعی: اگر خورشید من (هدایت یا حقیقت) از طریق واعظی نمایان شود، دیگر این واعظ مانند کوه مستحکم نخواهد بود و از شدت حرارت وجود خودش می‌تواند سنگ را به ذوب کردن وادار کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نعل در آتش نهد دیوانه من سنگ را
شعله جواله سازد بی فلاخن سنگ را
سخت جانانند باغ دلگشای یکدگر
می کند گلریز، روی سخت آهن سنگ را
نفس سرکش را دل روشن به اصلاح آورد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.