گر کنی زشت، ز پند من دلریش مرنج
چون ترا فصد ضرورت بود، از نیش مرنج
گر عزیزی بتو بد کرد، مرنجان زو دل
ور برنجد دل از او، زدل خویش مرنج
نیست در قسمت حق، ره کمی و بیشی را
گر کم آید بنظر رزق تو یا بیش مرنج
اهل دل را، زغم دوست، جگرها ریش است
گر تو را در ره او پای شود ریش مرنج
آنچه کرده است، نکرده است جز از جهل ای دوست
از بد واعظ دلخسته درویش مرنج
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ما توصیه می‌کند که با دل‌سردی و ناامیدی از رفتارهای دیگران رنجیده خاطر نشویم. شاعر می‌گوید اگر کسی به ما زشت بگوید یا بدرفتاری کند، نباید دل‌گیر شویم، زیرا امکان دارد در موقعیت‌های دشوار مجبور به چنین رفتاری شده باشد. همچنین، تاکید می‌کند که رزق و روزی ما به مقدر الهی وابسته است و نباید از کم و زیاد آن ناراحت شویم. در پایان، یادآوری می‌کند که ممکن است اشتباهات دیگران ناشی از ناآگاهی باشد و ما نباید بر آنها خرده بگیریم.
هوش مصنوعی: اگر بدی کنی، از نصیحت من ناراحت نشو، چون وقتی که نیاز به کمک داشتی، از زخم زبان من ناراحت نشو.
هوش مصنوعی: اگر کسی به تو بدی کرد، دلخوری نکن و اگر دل تو از او رنجیده، به دل خودت آسیب نزن.
هوش مصنوعی: در مقدر و سرنوشت الهی، راهی برای زیاد یا کم بودن رزق وجود ندارد. اگر روزیت کم یا زیاد شود، نگران نباش.
هوش مصنوعی: عشاق، از درد دوری محبوب، به شدت رنج می‌برند و دلشان شکسته است. اگر تو هم در مسیر عشق قرار بگیری، نگران نباش، چون این روند طبیعی است.
هوش مصنوعی: دوست عزیز، آنچه او انجام داده، فقط ناشی از نادانی‌اش است. از تاثیرات منفی واعظان دلسرد نباش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.