گنجور

 
طغرای مشهدی

داری دولبی که از ازل هم نمکند

در بزمگه شراب حسنت گزکند

دارند جدایی به گه خنده ز هم

چون نوبت بوسه می شود، هر دو یکند

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode