|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس ناامیدی و درد درونی خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که با وجود زیبایی‌ها و گل‌های درونش، خارهای ناامیدی قلبش را شکسته است. سبزه‌ای که از خاک دردآلود او می‌روید، نشان‌دهنده اندوه و کشتار احساسات عمیق اوست. شاعر همچنین به بی‌فایده بودن زندگی در کنار آتش عشق اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که در عاشق بودن و یا نبودن هیچ تفاوتی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: به خاطر وجود غم و ناامیدی، دل ما پر از درد و رنج شده است و به همین دلیل، در میان خاکی که مملو از عذاب است، سبزه‌ای ناراحت و غمگین رشد می‌کند.
هوش مصنوعی: در عشق، هیچ چیز نمی‌تواند ماندگاری داشته باشد؛ مانند رنگی که بر روی آتش سپند می‌افتد و به سرعت محو می‌شود. تفاوتی در عشق نیست که ببینیم چه چیزی وجود دارد و چه چیزی از بین می‌رود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ارغوان زار شفق یک آتش بی دود ما
نرگسستان سحر یک اشک آه آلود ما
سجده ای کز جبهه گرد آستانش می برد
می توان دیدن ز سیمای جبین فرسود ما
عکس ماه نو شود در بحر چون ماهی کباب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.