گنجور

 
طغرای مشهدی

خویش را تا جمع کردم بهر گلگشت رخت

همچو سنبل پیش را هم را پریشانی گرفت

دل نخواهد داشت دست صدق از دامان صبح

زان که تعلیم صفا زان پیر نورانی گرفت

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode