دوش آن بت من بر فرستی ابلیقی
آمد بر من با دهنی فندقیقی
شوخ شغبی شیوه گری شهره نگاری
کز نور رخش برده فلک رونقیقی
گفتم که کجا بودی ای یار دلارام
کردی ت فراموش مرا مطلقیقی
اکنون چو رسیدی کله از سر نه پیش آی
تا با تو خورم چند می مروقیقی
بنشست و نخوردیم بسی باده دمادم
چون خسرو و شیرین چو یکی زورقیقی
مستک شد و افتاد و سر آورد سویخواب
پیدا شد ازو گنبد سیمین بحقیقی
من نیز برون کردم چیزیکه نیارد
خفتن ز نهیبش ملک دور ققیقی
در خیمه او بردم زینگونه علم را
او نیز امان خواست همی صبح حقیقی
کز بس بجنباندم از بس زدنم شد
حوضی که درو مرغ زند وق وققیقی
این شعر بدان وزن وقوافیست که گفتم
وقا و ققا وق و ققا و ق و ققیقی
اینست جواب غزل خواجه سنائی
بق بق بققو بق بققو بق بققیقی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف دیدار با محبوبش می‌پردازد. او ابتدا از زیبایی و جذابیت محبوبش صحبت می‌کند و به یادآوری اینکه چگونه او را فراموش کرده است، می‌پردازد. سپس از لحظه‌ای خوش و نشستن در کنار هم و نوشیدن باده یاد می‌کند. در ادامه، به حالت مستی و خواب رفتن اشاره می‌کند و از خطراتی که ممکن است به وجود آید، می‌نویسد. در نهایت، به نوعی بازی زبانی و قافیه‌پردازی اشاره می‌کند و شعر را با بازی کلمات به پایان می‌رساند. شعر ترکیبی از عشق، زیبایی و بازی با الفاظ است.
هوش مصنوعی: دیشب آن معشوق من در بالای بلندی ظاهر شد، و شیطانی بر من آمد با دهنی کوچک و فریبنده.
هوش مصنوعی: زن زیبا و دلربا، با شوخی و بازیگوشی‌اش، به قدری مشهور است که زیبایی‌اش، آسمان را تحت تأثیر قرار داده و به آن رونق و جلا بخشیده است.
هوش مصنوعی: به دوست دلنشینم گفتم که کجا بودی و چرا من را فراموش کرده‌ای؟
هوش مصنوعی: زمانی که به اینجا رسیدی، دیگر به جلو نرو و به من نپیوند، زیرا تمایل دارم هم‌اکنون با تو نوشیدنی‌ای بنوشم.
هوش مصنوعی: او نشسته و مدام شراب نوشیدیم، مانند داستان خسرو و شیرین، که به گونه‌ای شاداب و پرشور بودیم.
هوش مصنوعی: شخصی به حالت مستی افتاد و در خواب به اوج رسید. در آن لحظه، حقیقتی برایش نمایان شد و گنبدی نقره‌ای از آن پدیدار گشت.
هوش مصنوعی: من هم چیزی را بیرون آوردم که وجودش مانع خوابیدن من است، چون صدای آن ملک باعث بیداری من می‌شود.
هوش مصنوعی: در چادر او، من اینگونه پرچم را به دوش کشیدم و او نیز نخواست که صبح واقعی را از دست بدهد.
هوش مصنوعی: به دلیل اینکه بسیار به این حوض شلوغ و پر جنب و جوش زدم، حالا تبدیل به جایی شده که پرنده‌ای در آن آواز می‌خواند.
هوش مصنوعی: این شعر با توجه به وزن و قافیه‌هایی که دارد، به نوعی به تکرار و آهنگ خاصی اشاره می‌کند که در آن کلمات با صداهای مشابهی در کنار هم قرار گرفته‌اند. این ترکیب کلمات به نوعی بازی با صداها و ریتم‌هاست که جلب توجه می‌کند.
هوش مصنوعی: این جمله به نوعی اشاره به صداهایی دارد که به طور نامفهوم و بی‌معنا از فرادی خاص شنیده می‌شود. به عبارت دیگر، ممکن است بیانگر احساسی از سردرگمی یا ناتوانی در فهم کامل موضوعی باشد. این نوع صداها می‌توانند نمایانگر تلاش‌های بی‌نتیجه یا زبانی که در آن مفهوم خاصی وجود ندارد، باشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.