اگر تو در غم یاری شبی به روز آری

به هیچ باب دل عاشقان نیازاری

اگر تو کاسه اوماج را هوس داری

به پیش اطعمه خواران ترا زهی خواری

بیا و بر سر سری بپوش گرده چند

که بس خراب شود آدمی ز بیکاری

میان آشپزان کله پز مقدم شد

بلی بزرگ شود آدمی ز سرداری

اگر دو بره بریان یکی بنوشد شام

به قدر حال توان گفت دعوت کاری

توئی بلوچ درین روزگار عوج بساط

بر آن سبب که به پیشم پنیرمیش آری

شده ز بار شکم پشت من دو تا لیکن

خوش است زله اگر می شود به سرباری

شود اگر چه ز پر خواری آدمی برخوان

چه باک صوفی بیچاره را ز پرخواری