آنک افتاد چو ماهی دل من در دامش

ماهی از شست برون کن که بدانی نامش

آخر اول بگیر و اول آخر

چارم پنجم دگر اضافت آن کن

باز بگیر از کمیش حرف دوم را

نام بتی ماه روی پسته دهان کن

منقلبش کن که گرددت همه ثابت

[...]

نام شه ملک چین قلب قلبست

در قلب شه مصحّف قلب شکن

دلدار مرا که بی همال افتادست

مقلوب و مصحّف همالش نامست

آن مه خورشید پیکر را لقب

قلب روز آمد ولی در قلب شب

آنک دل را بوصلش امیدّست

قلب تصحیف عکس خورشیدست

نام رخی کز مه رخان مثلش ندیدم در جهان

ما را بیاور عکس مه برخوان که گردد روشیت

نام آن آفتاب مشک نقاب

عکس آبست در میان شراب

ای برده بمکر و حیله از دستان دست

گر نام تو نیست نیک بد باری هست

آن سرو را نگر چو الف در میان زین

تا روشنت شود لقب شهسوار من

ترا که ملک بدست برادر پدرست

معینست که دانی که چیست نام وزیر

ای مفخر روزگار وای صدر زمن

معلومت اگر نگشت نام بت من

برگیر چهار برگ گشنیز و بنه

بر گوشه ی خوانچه تا بدانی روشن

نام تو که هست چون منت بنده هزار

گر زانک هزار نیست صد باری هست

آب معکوس در میان شراب

نام آن نازنین سر مستست

ای نهاده خشت زر بر روزن سیمین بام

وی فکنده چین شب در گیسوی مشگین شام

نغمه ی مرغان بستان تو ربّ ذوالجلال

ورد شب خیزان درگاه تو حی لاینام

خوانده در نوروز توحید تو از اوراق گل

[...]

الحمدلله الذی خلق السموات العُلی

اوحی الی من لاح من آیاته نورالهُدی

آن درّ بحر کن فکان خوانده یتیمش آسمان

نابوده مثلش در جهان دُرّ یتیمی پر بها

شمع شبستان فلک سرو گلستان ملک

[...]

تا کی بر آستانهٔ این شش دری سرا

باشم از آشیانهٔ مالوف خود جدا

وقتست کز منازل تقلید بگذرم

و آرم بصحن گلشن تحقیق متّکا

من رافضی نیم که کنم پشت بر عتیق

[...]

پیش از آن کاین خیمه ی پیروزه ی شد زرین طناب

بادبان آتشین زورق پدید آمد از آب

صبح محروری درون گردون کدامش قرصه داد

کز شکوفه طشت سیمین کرد پر صفرای ناب

مشتعل شد آتش گیتی فروز از تیغ کوه

[...]

ای ز شرم روی چون ماه تو در خوی آفتاب

شمع چون پروانه از مهر رخت در سوز و تاب

ماه را با آفتاب دیده ات دیدن خطا

شمع را پروانه خواندن پیش رخسارت صواب

آفتاب از مهر ماه طلعتت در تاب و تب

[...]