من عاشق و رند و لاابالی شده ام

دیوانه عشق لایزالی شده ام

مشتاق وصالم و وصال تو خیال

از غایت شوق من خیالی شده ام

در بادیه عشق تو سرگردانم

بی رهبر و زاد و بی سروسامانم

از دست غم فراق ما را برهان

در بزم وصال خویشتن بنشانم

ما مست مدام کوی آن خماریم

عالم همگی شراب و ما می خواریم

هر لحظه جهان بجرعه نوشیدیم

مست ابدیم و از ازل خماریم

ما چون ز ازل مست و خراب آمده ایم

با ساغر و جام و باشراب آمده ایم

تقوی مطلب زما چواز حکم ازل

با شاهد و باده و رباب آمده ایم

ما بنده عشق و از خرد آزادیم

با درد و غم عشق تو بس دلشادیم

چون حاصل عمر ما بجز عشق تو نیست

گوئی مگر از برای عشقت زادیم

در عشق تو بی مذهبم و بی دینم

نور رخ تو ز کفر و دین می بینم

چون دل بصفای معرفت روشن شد

در مرتبه یقین بود تمکینم

روی تو ز مرآت جهان می بینم

حسنت ز همه جهان عیان می بینم

از غیرت اگر پرده برو افکندی

در پرده کون ترا نهان می بینم

معشوقه پرست لاابالی مائیم

مست از می وصل ذوالجلالی مائیم

فارغ ز خمار هجر در عین وصال

در بزم شهود لایزالی مائیم

شهباز فضای لامکانی مائیم

سیمرغ هوای بی نشانی مائیم

گر ره بخزانه حقیقت طلبی

مفتاح در گنج معانی مائیم

واصل بجهان بی مثالی مائیم

عارف بصفات لایزالی مائیم

در بحر هویتش چو فانی شده ام

باقی ببقای بی زوالی مائیم

بینا بحقایق معانی مائیم

دانا بمعارف بیانی مائیم

آنکو بیقین بعلم و عین است بحق

از جمله جهان اگر بدانی مائیم

در پرتوحسن دلبری حیرانم

کز مهر رخش چو ذره سرگردانم

از جور و جفای یار بی مهر و وفا

درمانده بدام درد بی درمانم

عمری بامید وصل دلبر بودم

در آتش هجر او چو اخگر بودم

تاره بحریم حرمتش یافت دلم

دایم ز طلب چو حلقه بردر بودم

گفتی چو غمت رسد ترا غمخوارم

شادت کنم و بغم دگر نگذارم

اکنون که ز پا فتادم از درد فراق

بردست وصال جان ما بردارم

تا در رخ خوب تو نگاهی کردم

هر روز ز اشتیاقش آهی کردم

تا گشت دلم به بند عشقت پابند

از دست غم تو روبراهی کردم

ناظر بکتاب روی خوبان زانیم

کز روی نکو آیت حسنت خوانیم

ما را چه خبر ز عالم و زهد وورع

ما شیوه شاهدان نکو میدانیم

ما جمله جهان مصحف ذاتت دانیم

از هر ورقی آیت و صفت خوانیم

با آنکه مدرسیم در مکتب عشق

در معرفت کنه تو ما نادانیم

جانا ز جهان جمال تو می بینم

از باغ جهان گل وصالت چینم

دایم ز جهان مرا چو مشهود توئی

در مرتبه شهود بی تلوینم

عالم ز جمال تو منور بینم

برصورت آدمت مصور بینم

هرکس که بدولت لقای تو رسید

شادی جهان ورا میسر بینم

مشتاق جمال روی جان افروزم

از آتش شوق دایما می سوزم

معشوق چو شد معلم اسرارم

در مکتب عشق عاشقی آموزم