لعل تو مکیدن آرزو می کردم

می با تو کشیدن آرزو می کردم

در مستی و در جنون و در هشیاری

چنگ تو شنیدن آرزو می کردم

من عهد تو سخت سست می‌دانستم

بشکستن آن درست می‌دانستم

این دشمنی ای دوست که با من ز جفا

آخر کردی، نخست می‌دانستم

در کوی خرابات یکی درویشم

ز آن خم زکوة می بیاور پیشم

صوفی بچه ام ولی نه کافرکیشم

مولای کسی نیم، غلام خویشم

برخیز و بیا که حجره پرداخته ام

وز بهر تو پرده ای خوش انداخته ام

با من بشرابی و کبابی در ساز

کاین هر دو ز دیده و ز دل ساخته ام

هم مستم و هم غلام سرمستانم

بیزار ز زهد و بنده ایمانم

من بنده آن دمم که ساقی گوید

یک جام دگر بگیر و من نستانم

یک دست به مصحفیم و یک دست به جام

گه نزد حلالیم و گهی نزد حرام

ماییم در این گنبد ناپخته خام

نه کافر مطلق نه مسلمان تمام

با ابر همیشه در عتابش بینم

جوینده نور آفتابش بینم

گر مردمک دیده من نیست چرا

هر گه که نظر کنم در آبش بینم

زرد است ز عشق خاک بیزی رویم

وین نادره را بهر کسی چون گویم

این طرفه که خاک بیز زر جوید و من

زر در کف و خاک بیز را می جویم

قصاب منی و در غمت می‌جوشم

تا کارد به استخوان رسد می‌کوشم

رسم است ترا که چون کشی بفروشی

از بهر خدا اگر کشی مفروشم

تن با تو به خواری ای صنم در ندهم

با آنکه ز تو به است هم در ندهم

یک تار سر زلف به خم در ندهم

بر آب بخسبم خوش و نم در ندهم

ما مرد مئیم و در خرابات مقیم

نه مردم سجاده و نه مرد گلیم

قاضی نخورد می که از آن دارد بیم

دزدی خرابات به از مال یتیم

چون مرغ ضعیف بی پر و بی بالم

افتاده بدام و کس نداند حالم

دردی بدلم سخت پدید آمده است

امروز من خسته از آن مینالم

از مرگ تو ای شاه سیه شد روزم

بی روی تو دیدگان خود بردوزم

تیغ تو کجاست ای دریغا تا من

خون ریختن از دیده در او آموزم

با درد تو نیست روی درمان دیدن

دشوار بود وصل تو آسان دیدن

من دوش بخواب دیده ام زلف ترا

گوئی چه بود خواب پریشان دیدن؟

قلاش و قلندران و عاشق بودن

انگشت نما جمله خلایق بودن

در مجمع رندان موافق بودن

به زانکه بجرگه منافق بودن

از ضعف من آنچنان توانم رفتن

کز دیده خود نهان توانم رفتن

بگداخته ام چنانکه گر آه کشم

با آه بر آسمان توانم رفتن

در دام غم تو خسته ای نیست چو من

وز جور تو دلشکسته ای نیست چو من

برخاستگان عشق تو بسیارند

لیکن بوفا نشسته ای نیست چو من

دی خوش پسری بدیدم از سراجان

شایسته و بایسته تر از سراجان

از دست غمش همیشه در ضرا انس

در عشق رخش همیشه در سراجان

زلفین تو سی زنگی و هر سی مستان

سی مستانند خفته در سیمستان

عاج است بناگوش تو با سیم است آن

زین سیمستان بوسه کم از سر مستان

ای زلف تو حلقه حلقه و چین بر چین

طغرای خط تو بر زده چین بر چین

حور از بر تو گریخت برچین برچین

زیور همه بر تو ریخت برچین برچین