گنجور » شعرهای با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) و حروف روی ویم

مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۱۲

آنکس که به آب دیده‌اش میجویمدر جستن او روان چو آب جویم
امروز به گاه آمد و گفتا که سماعنگذاشت که من دست نمازی شویم

بیگانه مگیرید مرا زین کویمدر کوی شما خانهٔ خود می‌جویم
دشمن نیم ارچند که دشمن رویماصلم ترکست اگرچه هندی گویم

رازیکه بگفتی ای بت بدخویمواگو که من از لطف تو آن میجویم
چون گفت به گریه درشدم پس گفتاوامیگویم خموش وامیگویم

من کاستهٔ وفای آن مه‌رویمگر خواهد و گر نخواهد آنمه رویم
زو آب حیات ابدی میجویماو آب حیات آمده و من جویم

بگذشت بر آب چشم همچون جویم
پنداشت کزو مرحمتی می‌جویم
من قصهٔ خویشتن بدو چون گویم؟
ترکست و به چوگان بزند چون گویم

چندان که ز هر شیوه سخن میگویم

میننماید کنه معانی رویم

و امروز اگر چه عمر در علم گذشت

تقلید نخست روزه وا میجویم

تا جان دارم همچو فلک میپویم

وز درد وصال او سخن میگویم

آن چیز که کس نیافت آن میطلبم

آن چیز که گم نکردهام میجویم

چون گل یابم بوی تو زو میبویم

چون مه بینم روی تو زو میجویم

چون گوهر وصل تو به کس مینرسد

کم زان نبود تا که ازو میگویم