افسوس که عمر رفت بر بیهوده

هم لقمه حرام و هم نفس آلوده

فرمودهٔ ناکرده پشیمانم کرد

افسوس ز کرده‌های نافرموده

دوش آمد دست سوده و آسوده

آسوده ز رنج و مشک بر مه سوده

پالوده ز دست با سلخ آلوده؟

آلوده ز شادی و ز غم پالوده

ای در طلب تو عمر من فرسوده

نابوده شده با تو دمی تا بوده

بر سفره انتظار خون جگرم

شد از پی حلوای لبت پالوده

افسوس که عمر رفت بر بیهوده

هم لقمه حرام هم نفس آلوده

فرمودهٔ ناکرده پشیمانم کرد

هیهات زکرده های نافرموده

از تهمت خصم نیستم آسوده

تا چند مرا طعنه زند نابوده

حال من بیچاره مثال گرگست

یوسف ندریده و دهن آلوده

فریاد ز دست صبر نافرموده

چون شمع ز گریه شد تنم فرسوده

با گریه شوقم چه کند صبر تنک؟

باران تندست و بام نااندوده