هر تیر که در جعبه افلاک بود

آماج گهش این دل غمناک بود

تا چرخ چنین ظالم و بی باک بود

آسوده کسی بود که در خاک بود

ای کز کرمت خلق فرحناک بود

با لطف تو سیم و زر کم از خاک بود

زر پیش تو هیچ است ولی در کف ما

نه تنگه برابر نه افلاک بود

وبرانهٔ هند،کز صفا پاک بود

خاکش نمک دیدهٔ ادراک بود

آبش به بغل، شیشهٔ ساعت دارد

مینای حباب او پر از خاک بود

استاد محمد آنکه دلاک بود

همچون دم تیغ خویش ناپاک بود