آن را که بخواند او به ناچار آید

تا هستی او به امر در کار آید

و آن‌را که کشید لطف او نزد خودش

بی واسطه‌ای محرم اسرار آید

هر دم که دلم به فکر در کار آید

هر ذرّهٔ دل منبعِ اسرار آید

هر قطره که از بحر دلم بردارم

بحری دگر از میان پدیدار آید

هر جان که چو جان من گرفتار آید

پیوسته درین راه طلبکار آید

تا چند روم که هر نفس صد وادی

از هر سویم همی پدیدار آید

خواهی که دلت محرم اسرار آید

بی خود شود و لایق این کار آید

برکش ز برون دو جهان دایرهای

در دایره شو تا چه پدیدار آید

یاری که به وقت کار در کار آید

وی را چو طلب کنی دل افگار آید

این یار که بار تو کشد کم یابی

گر بار کشی جمله جهان یار آید

از چرخ بجز جفا چه دربار آید

ده روزه گلی دهد دگر خار آید

کاریست فتاده در میان بس مشکل

تا خود چه کند بخت و که را بار آید

در معرکه مردی که ازو کار آید

با شیر نرش پنجه‌زدن عار آید

آن را که هراسی به دل از رهگذری‌ست

نقش پی مور، در نظر مار آید