ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو بجان آمد وقت است که باز آئی

گر رأی رکوب آری بر خنگ نهم نه زین

نه هم چو مه و خورشید بر اشهب و ادهم باش

رندانه بیا شو راست هم بی کژ و هم بی کاست

نه هم چو ریاکاران گه راست و گه خم باش

بر لوح معاصی خط عذری نه کشیدیم

پهلوی کبایر حسناتی نه نوشتیم