گویند که آزار، مکافات گناه است

ما بهر چه پیش از گنه آزار کشیدیم

درشهر وفا، کس به نگون بختی ما نیست

هر ظلم که امسال شود، پار کشیدیم

برگل فکنم دست رد و روی تو گیرم

سنبل ز کف اندازم و گیسوی تو گیرم

بر چشم خودم جای دهد غنچه سیراب

در رنگ گل تازه اگر بوی تو گیرم

مستانه چو در جلوه گه ناز خرامی

[...]

بازی خور عقلم، سگ دیوانه به از من

غمخوار دلم، خوشه بی دانه به از من

در بیخودی ام پای هوس ره نکند گم

رندی نبود بر در میخانه به از من

رگ بر تن زارم خط بیزاری عقل است

[...]

پیوسته طلبکار شراب است دل من

گر می ندهد دست، کباب است دل من

از موجه گرداب قدح باک ندارد

طوفان زده عالم آب است دل من

ناکامی ما بین، که به عشرتگه گیتی

از ساغر ما چرخ دهد کام شکستن

در مدرسه عشق، به نادانی من کو؟

آشفته دماغی به پریشانی من کو؟

در غمکده دهر، غم افتاده فراوان

لیکن چو غم بی سروسامانی من کو؟

در مصر، عزیزان وطن رانکند یاد

[...]

پژمرده بود حسن بت دست رسیده

رنگ گل ناچیده ندارد گل چیده

گر مردمک از گریه به صد آب بشوید

بیرون نرود نقش تو از پرده دیده

شمع است مرا حجت این حرف که بی جرم

سر می رود از پای فشردن به غریبی

سرگشتگی آرد چو وطن، جای گریز است

بیجا ندود سنگ فلاخن به غریبی

بر دیده گذارم کف پایی که تو داری

مالم به رخ زرد، حنایی که تو داری

با آنکه شبم روز شد از آینه صبح

در خواب ندیده ست صفایی که تو داری

در کوچه زنجیر به خاکم بسپارید

روزی که بمیرم ز غم سلسله مویی

ای روی تو سردفتر گلهای بهاری

بهر تو کند آب چمن آینه داری

چون بلبل صبح از پی وصلت نزند بال؟

خورشید ندارد گل رویی که تو داری

گیرم چو به زور از تو گل بوسه، مکن عیب

[...]

جانا ز تو شادم به سلامی و پیامی

نی از تو پیامی به من آمد، نه سلامی

گل را نبود رونق رویی که تو داری

سنبل ندهد نکهت مویی که تو داری

چون بوی ترا تحفه به گلشن نبرد باد؟

بوی گل تر نیست چو بویی که تو داری

روی تو نکو، موی تو خوش، لیک چه حاصل؟

[...]

پایی به دیدن من غمناک برنداشت

هرگز به رنگ سایه ام از خاک برنداشت

دل هیات سرمنزل جانانه برآورد

ما را زغم کعبه و بتخانه برآورد

داغم که سر زلف توام زود شد از کف

آتش به دلم در زد و چون دود شد از کف