فرق حرم و دیر ببین، کآمده هر سال

صد قافله از بتکده، یک قافله از حج

از پنجره های مژه مهتاب درآید

گر یاد کند دیده شب تار ازان رخ

من گرسنه چشم ثمر باغ وصالم

خواهم دو چمن بوسه به یکبار ازان رخ

بی روی تو در بزم چراغ آید و گرید

مینا ز غمت پیش ایاغ آید و گرید

آن غنچه گر از باغ رود با لب خندان

گل از پی او تا در باغ آید و گرید

افسرده دلم، کو دم گرمی که ز فیضش

بی زحمت آتش، دل من جوش برآرد

خواهم غزلی را که به محبوب توان خواند

بیتی خوشم آید که به مطلوب توان خواند

بی روی تو، از شعله آهم شب تاریک

روشن شده زان گونه که مکتوب توان خواند

آرام نگیرد نفسی بر مژه ام اشک

کودک چو رود بر سر دیوار، بترسد

در گوشه این کلبه، خرابی شده پنهان

روزی که برآید، در و دیوار بترسد

عمری ست که همخوابه میناست درین بزم

جا دارد اگر دختر رز حامله باشد

بسیار نماز از پی هم کرد صراحی

واجب نتوان خواند، مگر نافله باشد

در مدرسه عشق، چو من بی خبری نیست

با هر که در بحث گشودم، خجلم کرد

حرفی که به سرگوشی ازان شوخ زند سر

از طالع ما، صورت پیغام برآرد

دل پیش تو از طعنه اغیار نترسد

گلچین ز خراشندگی خار نترسد

منصور چه غم دارد از آشوب خلایق

پادار محبت ز سر دار نترسد

در ساز فغانم ره آواز غلط شد

از زمزمه ام نغمه دمساز غلط شد

پیچید صدا در چمن از نغمه بلبل

چندان که رگ گل به رگ ساز غلط شد

در باغ تمنا چو گشودیم پرو بال

[...]

با روی تو خورشید جهانگرد چه باشد

در پیش گل سرخ، گل زرد چه باشد

بر هم نخورد صحبت رندان ز نصیحت

گرم است چو هنگامه، دم سرد چه باشد

ساقی به ته شیشه می ناب نگه دار

خواهیم دگر تشنه شدن، آب نگه دار

مطرب من کم حوصله را سوختی آخر

گفتم به تو در پرده که مضراب نگه دار

انگیخت شراب از رخ زیبای تو آتش

چون لاله شد از آب، سراپای تو آتش

پروانه ما گرچه رسد زود به آتش

خواهد که رسد پیشتر از دود به آتش

کس را غم سوز دل ما نیست درین بزم

شمع از غم ما سوخته و ما ز غم شمع

بی آمدنت مجلس ما نور ندارد

شب، روشنی خانه بود در قدم شمع

کو پیر مغان کز می اسرار زند حرف

با ما به لب ساغر سرشار زند حرف

چشمک زدن نرگس او دلخوشی آورد

شاد است پرستار چو بیمار زند حرف

واعظ به سخن عزت خود را مده از دست

[...]

هرجا که بیفتد به زمین سایه زلفت

از خاک دمد تا سر زانوی تو سنبل

از لعل تو می ریخته، از چشم تو مستی

از روی تو گل ریخته، از موی تو سنبل

یک شورش ما رهبر صد بارش سنگ است

لیکن سر هنگامه طفلانه نداریم

یک جا نشود جمع، دو برگ طرب ما

داریم گهی شیشه که پیمانه نداریم

گویی که ز ما گم شده انگشت شهادت

[...]

مویی شده ام، به که به موی تو بسازم

تا مویه کنان با غم روی تو بسازم

من بلبل مستم، تو هراسان گل سرکش

باید ز ره صبر، به بوی تو بسازم

داغت ز سراپای تنم دود برآورد

[...]