بیچاره دلم ز خود بکلی برخاست

وانگاه ورا از و بزاری درخواست

از برده ندا آمد کای خسته رواست

لیکن تو بگو قوت ادراک کراست

بی عاشق و عشق حسن معشوق هباست

تا عاشق نیست ناز معشوق کجاست

در فتوی شرع اگرچه این قول خطاست

مشاطۀ حسن یار بی صبری ماست

گفتند که گل چمن به یکبار آراست

برخاست و کلید باغ و کاشانه بخواست

گل گفت که با او نبود کارم راست

دانی چه گلابخانه را راه کجاست

در کوی تو هیچ کار من ناشده راست

ایام به کین خواستن من برخاست

واخر به دلت گذر کند چون بروم

کان دلشده کی رفت و چگونه‌ست و کجاست

کار دو جهان از دو محمد شد راست

وز سایه هر دو ملت و ملک بجاست

از دعوت او ضلالت و کفر بکاست

وز هیبت این، ظلم ز عالم برخاست

امروز که معشوقه بعشقم برخاست

بر درگه میر اسب ما باید خواست

وای ای مردم داد زعالم برخاست

جرم او کند و عذر مرا باید خواست

وای ای مردم داد ز عالم برخاست

جرم او کند و عذر مرا باید خواست

در دایره ایکه آمد و رفتن ماست

آنرا نه بدایت نه نهایت پیداست

کس می نزند در اینجهان یکدم راست

کین آمدن از کجا و رفتن بکجاست

ما را خواهی مراد ما باید خواست

یکباره ز پیش خویش بر باید خاست

گفتی کم و کاست باش خوب آمد و راست

تو هست بسی رهیت شاید کم و کاست‌

شب هست و شراب هست و چاکر تنهاست

برخیز و بیا جانا کامشب شب ماست‌

شب هست و شراب هست و چاکر تنهاست

برخیز و بیا جانا کامشب شب ماست

آب جگرم به آتش غم برخاست

سوز جگرم فزود تا صبر بکاست

هرچند جگر به صبر می‌ماند راست

صبر از جگر سوخته چون شاید خواست

خاقانی اگر نقش دلت داغ یکی است

نانش ز جهان یا ز فلک بی‌نمکی است

گر جمله کژی است در جهان راست کجاست

ور جمله بدی است از فلک نیک از کیست

خاقانی از آن ریزش همت که توراست

جستن ز فلک ریزهٔ روزی نه رواست

بهروزی و روزی ز فلک نتوان خواست

کان ریزه کشی از در روزی‌ده ماست

ملاح که بهر ماه من مهد آراست

گفتی کشتی مرا چو کشتی شد راست

چندان خبرم بود که او کشتی خواست

در آب نشست و آتش از من برخاست

در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست

یک قسم فتادند چنان کایزد خواست

حسن تو بهار است و شب و روز آراست

قسم شب و روز در بهار آید راست

تا یار عنان به باد و کشتی داده است

چشمم ز غمش هزار دریا زاده است

او را و مرا چه طرفه حال افتاده است

من باد به دست و او به دست باد است

دل گرچه ز هجرت سپر تیر بلاست

تن گر چه ز اندوه تو چون موی بکاست

تا از تو مرا هنوز امید وفاست

از من تو بدان که هیچ کج ناید راست