بر بسته میان و در زده ناوک

بگشاده عنان و در چده دامن

خیره ماند از قیام غالب او

حمله شیر و حیلت روباه

بنده آن را چگونه گوید شکر

مهر و مه را چه گفت خاکستر؟

ای که بر چرخ ایمنی، زنهار

تکیه برآب کرده ای، هش دار».

کلبه ای کاندرو نخواهی ماند

سال عمرت چه ده چه صد چه هزار

به همه عمر یک خطا کردم

غم و تشویر صد خطا خوردم

به چه خدمت ز من شوی خشنود

تا من امروز گرد آن گردم؟

شیطان سنان آب دارت را

ناداده شهاب کوب شیطانی

باران کمان کامگارت را

نادوخته روزگار بارانی

ای قدر توشمس و آسمان ذره

وای رای تو شمع و شمس پروانه

زان می‌ که چو آه عاشقان از تف

انگشت کند بر آب زورق را