تا پی در پی شکار بینی

وانگه به فراغ دل نشینی

ناگشته طمع مهاربینی

نتوان به خلیفه همنشینی

از حی ثقیف نازنینی

خورشید رخی قمر جبینی

تا کی عریان به هر زمینی

خسبی به کف آر پوستینی

درد دل داد و درد دردم داد

درد او دل در آورد در داد

پیشش بنشین به شب‌نشینی

بیشیش ببین به پیش‌بینی

اگر چه دام بلایی گر آنکه بفریبی

[...]

پیشش بنشین به شب‌نشینی

بیشیش ببین به پیش‌بینی

لب تو جان کسی جان من زغمزه شکافت

بیا خدنگ غمت بین نشسته تا سوفار

شدست جان مرا تاب لیک ناچارست

[...]

کیری که چو بر سرش نشینی

اندر ته پا سپهر بینی

دل بردی و در کمین دینی

با عاشق خود چرا چنینی

پر خون دل و دیده از تو تا کی

تا چند تو خصم آن و اینی

دل بردی و عقل و دین ربودی

[...]

آن تندیشان ز نازنینی

دلخواه چو طعم دارچینی

سر خیل بتان نازنینی

غارتگر عقل و کفر و دینی

ای صاحب خرمن لطافت

لطفی بنما بخوشه چینی

ز ابروت بقصد مرغ جانم

[...]

غارتگر ملک عقل و دینی

گر عشق نه‌ای چرا چنینی

گویم به نشانه تا چو بینی

چون سایه روی برش نشینی

تو بر من خسته نور عینی

شمع شب ماتم حسینی

تاج سر تاج ملک و دینی

دیهیم خدیو راستینی

یارب چه بلا تو نازنینی

مهر فلک و مه زمینی

سر تا به قدم تو انگبینی

انگشتر حسن را نگینی

همسایهٔ باغ و بوستان باش

تا چند کناره می‌گزینی‌؟

چون چهرهٔ صبح، شادمان باش

تا چند ملول می‌نشینی‌؟

هم‌صحبت مرغ صبح‌خوان باش

[...]