بر روی پزشک زن میندیش

چون بود درست پیشیارت

من بر تو فکنده ظن نیکو

و ابلیس ترا ز ره فکنده

مانند کسیکه روز باران

بارانی پوشد از کونده

آنگاه که من هجات گویم

تو ریش کنی و زنت رنبه

دو چیزش برکن و دو بشکن

مندیش ز غلغل و ز غنبه

دندانش بگاز و دیده بانگشت

پهلو بدبوس و سر به چنبه