باد آمد و بوی عنبر آورد

بادام و شکوفه بر سرآورد

تن چون زلحاف سر برآورد

کوته جبه زود در بر آورد

شد غرقه بجیب خویشتن حبر

[...]

تو آن شاخ گلی ایشوخ دلبر

که آریمت بآب دیده در بر

مثال شرب و روی دگمه زر

عروسی خوبرو نبود بزیور

بآن کمخای گلگون صورت مرغ

[...]

درین پستی گر آنمه را نیابی

ببالا در شوی وآنجا نیابی

زمیخک رونق کمخا نیابی

بخسقی قیمت والا نیابی

مجوی از آستر روئی بجامه

[...]

در مدحت بخیه سقرلاط

(لاف از سخنی چو در توان زد

لیکن بنمد چو وصله دوزی

(آن خشت بود که پر توان زد)

در البسه رانده ام سخن را

شسته همه جامه کهن را

(گازر که بکار خود تمامست)

(بهتر زنسیج باف خامست)

اوصاف قبا همیشه قاری

در قافیهای تنک گوید