اشباه ناس آمده ازناس مستفیض

زان سان که مه ز مهر کند نور اقتباس

قُلْاِرْجَعُوا وَرائَکُمْاَیُّها الْکِرام

از ماورای خویش بکن نور التماس

دانی که ماوراء تو چبود مقام انس

اِرْجَعْإلَی وَرائِکَ بِالْعقلِ وَالحَواس

قوس نزول را چو تو سیار آمدی

اقبال تست جانب این منزل ایاس

این منزل ایاس چو مستقبل تو شد

درتست سرفتاده ترا کون بی قیاس

آن کون بی قیاس چه باشد مقام نور

منزلگه عقول مجرد ز هر لباس

عقل مجرد آن جبروت مقدس است

کان جایگاه نیست بجز قدرت وشناس

آن نور قاهر جبروتی لقب مدام

ناطق بود به ذکر حق و سبحه و سپاس

جبروتیان همه متعانق به یکدیگر

از اتحاد عشق نه از شدت تماس

از جسم مادیست مجرد چو ذاتشان

نی نسبت ملامسه آنجا و نه مساس

نسیان و سهو نیست درین موطن کمال

نی غفلت است ولهو و نه نوم است نه نُعاس

خمخانه‌ایست حضرت جبروت از آن شراب

ملکوت مستفیض شده همچو جام وکاس

تا هست در تن من افسرده جان نفس،

جز دیدن رخ تو نباشد مرا هوس

شب های هجر با غم عشق تو هر زمان،

هم نغمه با هزارم و هم ناله با جرس

در جلوه گاه عشق ز فرط فروتنی،

[...]

هدهد فراخت رایت و قمری نواخت کوس

سارویه در ترانه وحدت علی الرؤس

گل را هزار دستان زد بر به پای‌بوس

رویی مراست بی‌تو به کردار سندروس

دل برگرفته ایم از این خلق بوالهوس

مائیم در زمانه و عشق بتی و بس

در انتظار اینکه فتد کاروان براه

داریم گوش جان همه بر نالهٔ جرس

خرم دمی که رخت سوی آشیان کشم

[...]