نابرده رنج گنج میسر نمیشود

مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

بی درد دل حیات چو ذوقی نمی دهد

آسودگان به عمر خود آیا چه دیده اند

شبها تو خفته، من به دعا کز تو دورباد

آه کسان که بهر تو در خون نشسته اند

سررشته حیات گست و یقین نشد

کاین تار و پود کسوت ما از چه رشته اند

ما را به کوی تو نه سرائی نه خانه ای

کز بهر آمدن بود آن جا بهانه ای

گریاد این شکسته کنی کی بود غریب

خاشاک نیز بر دل دریا گذر کند

هستی برای ثبت ثنایت صحیفه ای است

کآغاز آن ازل بود انجام آن ابد

در جنب آن صحیفه چه باشد اگر به فرض

صدنامه در ثنای تو انشا کند خرد

نتوان صفات تو زطلسم جهان شناخت

[...]

ای اهل شوق وقت گریبان دریدن است

دست مرا به سوی گریبان که می برد؟

بی درد دل حیات چو ذوقی نمی دهد

آسودگان به عمر خود آیا چه دیده اند

شبها تو خفته، من به دعا کز تو دورباد

آه کسان که بهر تو در خون نشسته اند

بشتاب چو داری هوس کشتن اشرف

ترسم که خبر یابد و از ذوق بمیرد

کسی را لاف عصمت می رسد پیش خردمندان

که وقت دلربائی تو ایمان را نگه دارد

وقتی که شکل دایره کن فکان نبود

جز نقطه حقیقت حق در میان نبود

نور ولا ز بطن حقیقت طلوع کرد

چندان که گشت گرد خود آن را کران نبود

پرگار گشت و انجم و افلاک آفرید

[...]

غم داشت باغبان که گل و یاسمن چه شد؟

گل جامه می درید که مرغ چمن چه شد؟

خاطر ز فوت نافه آهو رمیده بود

آمد فغان که طرفه غزال ختن چه شد؟

دل بود از مصیبت گجرات مویه گر

[...]

آل نبی ز بعد نبوت وصی شدند

کاین رتبه با ملایکه آسمان نبود

چون او شهید شد علم فتنه و بلا

بردند از مدینه و بر کربلا زدند

شط فرات راند ز طوفان کربلا

[...]

آل نبی ز بعد نبوت وصی شدند

کاین رتبه با ملایکه آسمان نبود

چون او شهید شد علم فتنه و بلا

بردند از مدینه و بر کربلا زدند

شط فرات راند ز طوفان کربلا

وآنگه سر حسین به خون روان نهاد

پنجاه و هفت سال بدین حال زنده بود

آخر ولید شربت زهرش به کار کرد

مسموم شد به زهر براهیم بن ولید

از دار حادثات بدرالسلام شد

منصور آن ستمگر شوم دوانقی

او را شهید از سر جهل و جفا نمود