دردا که شمع خانه دولت تباه شد

عالم سیاه از اثر دود آه شد

شد مهر چاشتگاه چو شمع سحر تباه

روز هزار سوخته کوکب سیاه شد

این است خلق را سبب زندگی (که) مرگ

[...]

از شب نشین هند دل من سیاه شد

عمرم چو شمع در قدم اشک وآه شد

پنداشتم ز هند شود بخت تیره سبز

این خاک هم علاوه بخت سیاه شد

صبح وطن کجاست که در شام انتظار

[...]

از موج گریه کشتی طاقت تباه شد

وز دود آه خانة دل‌ها سیاه شد

تا بود در جگر نم خون وقف گریه شد

تا بود در درون نفسی صرف آه شد

زین غم که سرخ شد رخ شهزادگان به خون

[...]

شد روزگار تازه و خرداد ماه شد

گیتی به دیده دی و بهمن سیاه شد

بر گاه سبزه خسرو گل پادشاه شد

در پای گل زدن می چون لاله گاه شد