پردگیِ عشق ولی پردهٔ آن حسن نبی

عشق سرّی است خفی حسن کمالی است جلی

ذات او عین صفاتست و علو عین دنو

بعد او قرب بود منفصلی متصلی

پیکان او گذر کند ازسنگ ومن دلی

آورده‌ام که پیش خدنگش سپر کنم

نعمت خواجه عمیم است و خداوند کریم

بنده را لیک به خدمت هنری می‌باید

در جوانی شده‌ام پیر معارف زان رو

که بجز عشق جوانان دگرم پیر نبود

روی نیاورد به من یار که معیوب و بدم

لیک شد از خنده او فاش که بس بی‌خردم

من شدم از خنده او واله و شرمنده او

دید چو شرم و غم من داد نمایش بخودم

تا نگرم پایه خود حاصل و سرمایه خود

[...]

تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی

جان همه دیوی و ددی یار جلاخذبیدی

از همه جا بیخبرم، عبرت اهل نظرم

لنگ و شل و کور و کرم یارجلاخذبیدی

بر در هر خانه و کو، در همه جا وز همه سو

[...]

همدم عیسی‌نفسی با دل آگاه شدم

در خم خورشید فلک رنگرز ماه شدم

صبغه الله شود رنگ‌پذیر خم دل

در خم بی‌رنگ شدم صبغه الله شدم

گر روی آگاه شوی این ره فقر است و فنا

[...]