بعد که نومید شدندی ز وی

کام اجل خوردۀ خود کرد قی

شد «پرتیوا» پی غارتگری

ریخته دزدان عوض مشتری

نه گل به جا ماند و نه باغی

هر یک ز سو به سراغی

ریسته از پرخوری و کرده قی

کرده قی از بهر چه‌، ناخورده می

مدتی آن راه نمودند طی

هیچ ندیدند توحش ز وی

یافت شتر کان گلهٔ سست پی

سخت شدستند هراسان ز وی

ماست همی ساخت به غایت نکو

ماست خوران را بوی افتاد خوی

اکمه و ابرص فلج اعور عمی

جمله شفا یافت از آن مقتدی