جمع مکن درهم و دینار را

سخره مشو شحنه ادبار را

زاغ چو دید آن ره و رفتار را

وان روش و جنبش هموار را

صدق شمرد آن همه گفتار را

کرد برون از سرش افسار را

شکر کند ایزد دادار را

توشه دهد قلب هشیوار را

کار مده نفس تبه کار را

در صف گل جا مده این خار را

کشته نکودار که موش هوی

خورده بسی خوشه و خروار را

چرخ و زمین بندهٔ تدبیر تست

[...]