ورد ملائک بود نامهٔ اعمال من

تا شده از صدق دل مدح تو عنوان او

دل که کنون بیدقی است باش که فرزین شود

چونکه به پایان رسد هفت بیابانِ او

نیست ازین خاک و گل ز آب و هوانیست دل

کاتش بازی کند شیرِ نیستانِ او

چو حلق آن بی‌زبان درید تیر عدو

به بازوی شاه کرد گلوی او را رفو

به خنده لب بر گشاد که داشتم آرزو

شوم به راه پدر ز خون خود سرخ‌رو

بی‌تو رود در فلک آه و فغانم علی

تازه جوانم علی سرو روانم علی

سیر نگشته دلم از رخ زیبای تو

باب تو دارد هنوز میل تماشای تو

سروقدا خیز و جای جوی بر اطراف جو

بجام چون آفتاب بریز ای ماه رو

مئی که آتش زند بخرمن آرزو

مئی که مستند از آن شیشه و جام و سبو