راه تو به هر قدم که پویند خوش است

وصل تو به هر سبب که جویند خوش است

روی تو به هر دیده که بینند نکوست

نام تو به هر زبان که گویند خوش است

عارف اسرار یار می‌شود آن شیرمرد

کز سخن نیک و بد گشت به عالم خموش

عشق بیفشرد پا بر نمطِ کبریا

برد به دستِ نخست هستی ما را زما

ما و شما را به نقد بی خودیی در خور است

زانکه نگنجد در او زحمتِ ما و شما

دهر سیه کاسه‌ایست ما همه مهمانِ او

بی نمکی تعبیه است در نمکِ خوانی او

گوهر خود را بدزد از بن صندوق او

یوسفِ خود را برآر از چَهِ زندانِ او

دل که کنون بیدقی است باش که فرزین شود

[...]

چون به یکی پاره پوست شهر توانی گرفت

غبن بود در دکان کوره و دم داشتن

همت و آنگه ز غیر برگ ونوا خواستن

عیسی و انگه به وام نیل و بقم داشتن

گر دهدت روزگار دست و زبان زینهار

دست درازی مجو چیره زبانی مکن

با همه عالم به لاف با همه کس از گزاف

هرچه ندانی مگوی هر چه توانی مکن

چون که خوشی‌های دهر باقی و پاینده نیست

از خوشی‌اش خوشدلی هیچ خوشاینده نیست

هر کسی از تو نشانی به گمان می‌گوید

کس ندیدم که در بزم تو محرم باشد

می‌کشمت‌سوی‌خویش‌این‌کشش از عشق ماست

گر دل تو آهن است عشق من آهن رباست

در دل غالب تویی گرچه تن از هم جداست

این تن من همچو کوه از دم تو پر صداست

ای بتِ دیر آشنا این همه ترجیح چیست

بر گُرهِ عاشقان مردم بیگانه را

غالب ازین کفر و دین روسوی معنی گذار

در بر رندان چه فرق کعبه و بتخانه را

ای برادرعرش و فرش و مهر و مه را نیست جان

یوزش درگاه هوش حضرت انسان کنند

خیمه چو زد در جهان حضرت سلطان عشق

کون و مکان آمدند بندهٔ فرمان عشق

عشق چو دامن کشان بر سرِ عالم گذشت

دست جهانی گرفت یک سره دامان عشق

عشق چو چوگانِ ناز در کفِ قدرت گرفت

[...]

سینه چو مشکوة دل آمده وقت حضور

همچو زجاجی در او روی تو مصباح نور

حسن تو زَیْتی لطیف آن تو یار بسیط

شعلهٔ مصباح را زین دو نمود او ظهور

نور علی نور چیست ذات علی کبیر

[...]

شمس حقیقت عیان شد ز حجاب غَطَش

گشت ز خجلت نهان زاهد خفاش وش

مفتی صد تو حجب قشری خالی ز لُب

حامل ثقل کتب چون خرکی بارکش

سینه شده صیقلی هم و غمش منجلی

[...]

عشق چو سیمرغ و دل آمده چون کوه قاف

آن همگی اختفا و این همگی انکشاف

عشق نبود ار غرض از جلوات دو کون

داشت کجا حرف نون رابطه با حرف کاف

کسوت رندی که حق آمده نساج وی

[...]

هر یک ازین همرهان رهبر یکدیگرند

قافلهٔ عشق را قافله سالار نیست

شاهد ما روز و شب، با همه و بی همه

با همه‌اش آشنا وز همه بیگانه بین