ابا تو این زمان راز است فاشم

ندانم من کیم ذات تو باشم

به ناخن سینه خود می خراشم

ز دل جز حرف عشقت می تراشم

بسی گمنام تر بودم ز ذره

بدینسان مهر رویت ساخت فاشم

نباشد عیش من جز یاد آن روی

[...]

همین بس گرچه بس کاسد قماشم

که در سلک خریدارانش باشم

سخنهایی که لعلت گفت فاشم

بس است آنها مرا تا زنده باشم

بگو تا کی ز خود من، من تراشم

مدد کن تا درین ره من نباشم

بدین دیوانه گر گویند فاشم

مرا بگدار تا دیوانه باشم

چرا رخ را به نومیدی خراشم

من از ابلیس مجرم تر نباشم