بهشت و دوزخت با تست در باطن نگر تا تو

سقرها در جگریابی جنان‌ها در جنان بینی

بمیرید از چنین جانی کزو کفر و هوا زاید

ازیرا در چنین جان‌ها فرو ناید مسلمانی

مسازید از برای نام و دام و کام چون مردم

جمال نفس آدم را نقاب نفس شیطانی

شرابِ حکمت شرعی خورید اندر حریم دین

که محرومند ازین عشرت هواگویان یونانی

شود روشن دل و جانمان ز شرع و سنت احمد

از آن کز علت اولی قوی شد جوهر ثانی

زشرع است این نه ازایمان درون جانمان روشن

ز خورشید است نه ازماه جرمِ ماه نورانی

جهانبانا مکن اظهار شوکت با جهان بینان

که نزد ما جهان بینی نکوتر از جهانبانی

فکنده پرتوی از خویشتن برنوگل سوری

نهاده جلوه‌ای از خویش در سروسهی بالا

عنا دل را از آن آمد فغان و ناله و زاری

قماری را ازین باشد خروش و شیون و غوغا

تو مجنون نیستی تا حسن لیلی جلوه گر بینی

برو وامق شو و آنگه نظر کن روی عذرا را

زمانی گوش جان بگشا که در تسبیح حق یابی

چو حجاج حرم آواز ناقوس کلیسا را

چو خواهی جذبهٔ پیغمبری و عشق بشناسی

نگه کن حسرت یعقوبی و وصل زلیخا را

به جز مجنون که می‌یابد نشان از محمل لیلی

چو آراید به یک رنگی هزاران گونه محمل‌ها

از آن رو اهل بینش مرد حق را قطب گویندی

کش اندر منزل تمکین ثبوت بی قیاس استی

عوام الناس را نسناس خواندن هست لایق‌تر

به‌خاصان‌خدا مخصوص این اطلاق ناس استی

علی‌محسوس فی ذات اللّه است از قول پیغمبر

که‌باذات خدا جان علی را خوش مساس استی

پیمبر گفت ممسوسی است حیدر گشت آشفته

نه زان گونه که‌جن‌با‌جان ممسوسان مماس استی

علی‌ممسوس‌فی‌ذات‌اللّه است ای قاصراندیشان

علی را در بحارعزت حق ارتماس استی

جلال کبریا چون بحر و حیدرماهی آسایی

که اندر بحرقدرت دایم او را انغماس استی

علی ممسوس فی ذات اللّه آمد لا بذات اللّه

علی فرد را کی وصف إِمساس و لماس استی