طلب کردو به خویشش همنشین کرد

بر او و دست او، صد آفرین کرد

گهر پاشی که این گوهر گزین کرد

به سوی بحر معنی رو چنین کرد

جهان عار از نگارستان چین کرد

فلک صد نوبت آهنگ زمین کرد

ازان پس انسمان را جانشین کرد

به ترک سلطنت خلوت گز ین کرد

به رأی رای هر کس آفرین کرد

منجم آمد و ساعت گزین کرد

فلک بر دستبردش آفرین کرد

که ناید ز آدمی کاری که این کرد

جهان بر عصمت او آفرین کرد

دل عاشق فدای عقل و دین کرد

چو قانون جهان داری چنین کرد

در انگشتش جهان را چون نگین کرد

مرا سرو قدرت بی عقل و دین کرد

و یا گلبرگ رخسارت چنین کرد؟

لب و دندان و چشمان کشت فایز

و یا آن خنده های شکرین کرد؟

خود ابراهیم خاص این بس متین کرد

تو پنداری خلاف شرع و دین کرد