خوشا فصل بهار و رود کارون

افق از پرتو خورشید گلگون

ز عکس نخل‌ها بر صفحهٔ آب

نمایان صدهزاران نخل وارون

دمنده کشتی «کلگا»‌ی زیبا

[...]

چو تبخالی زند از غلظت خون

بگویند آه طاعون است‌، طاعون

بشر هم پی برد از سرّ بیچون

تعالی وصفه عما یقولون

اگر اولادهای شمر ملعون

دهند از مزد روضه پول افزون:

تو هم روزی روی زین خانه بیرون

ببینی سحربازیهای گردون

از آن روزی که گردیدی تو مفتون

مرا آرامگه شد چشمهٔ خون

تو، وارون بخت و حال من دگرگون

ترا روزی سرشک آمد، مرا خون

حساب خود، نه کم گیر و نه افزون

منه پای از گلیم خویش بیرون

کی این روز سیه گردد دگرگون

چه تدبیرم برد زین حبس، بیرون

چو این پیمانه را ساقی است گردون

بباید خورد، گر شهد است و گر خون

چو نقش من فتد زین پرده بیرون

شود کار تو نیز آنگه دگرگون

بسی برگشت، راه و رسم گردون

که پا نگذاشتیم ز اندازه بیرون