به زرین یاره سیمین سینه کوبان

به مشکین زلف خاک خانه روبان

برون آمد ز در آن شمع خوبان

زنان دو دست برسر پای کوبان

سرود دلکش از لبهای خوبان

شتابان سوی گردون پای کوبان

شدند از مقدم آن شاه خوبان

همه زنجیریان زنجیر کوبان

چو عالم از پی بالا نشستن

بهر مجلس رود خوش پای‌کوبان

نه عالم جاهلش دان زانکه او را

نماید خوش به جز بالای خوبان

شده از باد، سنبل پایکوبان

چو سایه پایمالش زلف خوبان