دهی بر مژدگانی آن خبر را

حیات و هستی و دستار و سر را

بمعنای دگر سمع و بصر را

بهر جنبنده او بخشد اثر را

مساعد نیست این معنی خبر را

که پرسیدند آن فخر بشر را

بخواه از اکل آن عذر پدر را

مکن افزوده جرم بوالبشر را

ز من یاد آوری حال پدر را

بخواهی انتقام بوالبشر را

ز شام ما برونور سحر را

به قر ن باز خوان اهل نظر را

تو میدانی که سوز قرأت تو

دگرگون کرد تقدیر عمر را

شنیدم کارفرمایی نظر کرد

ز روی کِبر و نَخوَت کارگر را

روانِ کارگر از وی بیازرد

که بس کوتاه دانست آن نظر را

بگفت ای گنج وَر این نَخوَت از چیست

[...]

چرا پس می‌خری بر خود خطر را

گذاری زیر پای خویش سر را