سوی خاک آمدم از سوی افلاک

بدیدم صورتی در حقهٔ خاک

نظر کردم من اندر منزل خاک

در اینجا باز دیدم حضرت پاک

در این خلوتسرای و منزل خاک

فروماندستم از دیدار افلاک

کند گردان در این میدان افلاک

بزاری آنگهی در زیر اینخاک

از آن یک ذرّه اندر سوی افلاک

فتادست و چنین کردست در خاک

بنور دیده دیدم عرش و افلاک

همه گردان شده بر کرهٔ خاک

بتو پیداست عقل و جان و ادراک

تو خورشیدی فتاده در سوی خاک

وصال کل بود اندر دل خاک

مرا اینجا شوم از جزو و کل پاک

همه عشّاق را در خون ودر خاک

فکندی تا شدند از اصل تو پاک

ز بهر دید خود این جوهر پاک

نموداری نمودی در کف خاک

کف خاکم تو هستی عقل و ادراک

دگر او گه کجا یابد کف خاک

نمود تو منم افتاده در خاک

کنون بفشانده دستی ز خود پاک

چنان افتادهاند حیران شده پاک

که بر سر کردهاند از سوی تو خاک

تعالی اللّه از این جوهر پاک

که اندر آب و ریح و نار در خاک

تو اوئی این زمان در عالم خاک

ترا بنموده رخ این صانع پاک

ز شوقت محو گردانم در آن خاک

همه اجسام در تو تا شوی پاک

خموشانند اهل عالم خاک

یکی گشته همه در صانع پاک

عرض ماندست ریزان در سوی خاک

رسیده جان ودل در جوهر پاک

چو جای جملگی آمد سوی خاک

حقیقت هست آخر حضرت پاک

چو داری عقل و هوش و فهم و ادراک

نظر کن یک دمی در جوهر پاک