مگر او درد دندان داشت ده سال

پیمبر را نکرد آگه ازان حال

لَنَقْلُ الصخر من قلل الجبال

اَحَبُّ اِلیَّ مِن مِنَنِ الرجالِ

مگر ترسید آن مرد بد افعال

که بر گوید برادر را زن آن حال

همه خاکستری گشتند در حال

ولیکن ماند باقی جمله را مال

بدیشان گفت اگر من بدهم این مال

فروشندش بمن، گفتند در حال

بپرسیدند ازان خورشید رخ حال

که تنها آمدی با این همه مال

بتنهائی یکی کشتی پر از مال

بیاورده نمی‌گوید دگر حال

برادر گفت درد و رنج صد سال

مرا بهتر ازین بر گفتن حال

نشد معلومم ای جان پدر حال

جوابت چون توان آورد در قال

من بی کس ندارم این پر و بال

نمی‌دانم تو می‌دانی بگو حال

جوابش داد آن شوریده احوال

که سن من هزارست و چهل سال

چو کرد آن امتحان اُستاد محتال

یقینش شد که هم کرّست و هم لال

بدو گو کودکی دارم کر و لال

ندارم نعمتی هستم مقل حال

به غایت زیرک‌ست اما کر و لال

مگردان ناامیدم از همه حال

حکیمش امتحانی کرد در حال

که بشناسد که تا هست او کر و لال

فرو برده به‌دیگر پرده چنگال

یکی آلت حکیم آورد در حال

متابع گردد او را در همه حال

بماند جاودان در خیلِ دجّال

چو عیسی دید او را گفت ای زال

بگو تا کیستی ای زشتِ مختال

غلام خود بدو بخشید در حال

سخن ور گشت از شادی آن لال

مگر نمرود را چون هشتصد سال

برآمد تیره شد حالی برو حال